Συνειδητό - υποσυνείδητο και ο προγραμματισμός του Σωκράτους | H πλαστή αλήθεια που πλασάρουν

Συνειδητό, υποσυνείδητο και ο προγραμματισμός 

του Σωκράτους. H πλαστή αλήθεια που πλασάρουν

Όλοι έχουμε ακούσει για το συνειδητό και το υποσυνείδητο. Το υποσυνείδητο είναι μια αποθήκη πληροφοριών από την οποία αντλούμε εικόνες ήχους κτλ για να αποκωδικοποιήσουμε κάτι. Π.χ. σπάει ένα γυαλί, τα ηχητικά κύματα τα οποία λαμβάνουν τα αυτιά μας τα στέλνουν στον εγκέφαλο για αποκωδικοποίηση, ο εγκέφαλος τρέχει στην αποθήκη (υποσυνείδητο) βρίσκει τον ίδιο ήχο ή παραπλήσιο από την data base και σχηματίζει την εικόνα ότι είναι ένα γυαλί που
έσπασε. Ο Σωκράτης στον "Φαίδωνα" μας δίνει ένα ανάλογο παράδειγμα με την όραση και την οπτική ισότητα.

Αυτά συμβαίνουν σε επίπεδο αισθητού δηλαδή ύλης, τι γίνεται όμως σε επίπεδο νοητού, δηλαδή καταστάσεων, γεγονότων κτλ;

Οι επιστήμονες ανακάλυψαν εδώ και πολλά χρόνια ότι ο μέσος άνθρωπος ζει και αντιδρά 95% με το υποσυνείδητο και 5% με το συνειδητό, αυτό δημιουργεί μια καλή ερώτηση: τελικά ζούμε σε έναν υποσυνείδητο κόσμο; (δηλαδή σε ένα Matrix?), επίσης τι θα συνέβαινε αν κάποιοι οι οποίοι γνώριζαν τον μηχανισμό αυτόν, δημιουργούσαν και γέμιζαν με συγκεκριμένες ασύμμετρες εικόνες το υποσυνείδητο μας με σκοπό την επιβολή των σχεδίων τους...; θα συνέβαινε αυτό που ήδη συμβαίνει...

ΕΚΠΟΜΠΗ - ΜΥΣΤΙΚΑ ΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

Η ΝΕΑ ΕΚΠΟΜΠΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ ΜΠΕΞΗ ΜΕ ΤΙΤΛΟ ''ΜΥΣΤΙΚΑ ΠΕΡΑΣΜΑΤΑ'' ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΠΡΩΤΟ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ ΠΡΟΒΛΗΘΗΚΕ ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ 20 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2011 ΣΤΙΣ 12:00 ΤΑ ΜΕΣΑΝΥΧΤΑ ,ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ ΔΥΟ ΩΡΩΝ,

ΜΙΑ ΕΚΠΟΜΠΗ ΣΤΑΘΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΜΕ ΑΝΑΤΡΕΠΤΙΚΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΠΟΥ ΞΕΣΚΕΠΑΖΕΙ ΤΑ ΨΕΜΜΑΤΑ ΤΟΥ ΡΩΜΑΙΪΚΟΥ ΚΡΑΤΙΔΙΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ.

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΗΣ Ο ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΟΣ ,ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ ΚΑΙ ΕΚΔΟΤΗΣ ΤΟΥ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ ΙΧΩΡ , ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΜΠΕΞΗΣ .

ΕΚΠΟΜΠΗ α' ΜΕ ΘΕΜΑΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΑΣ
ΚΑΛΕΣΜΕΝΟΙ

ΜΗΝΑΣ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ ΑΡΧΙΣΥΝΤΑΚΤΗΣ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ , http:/metafysiko.gr
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΡΠΟΔΙΝΗΣ ΕΡΕΥΝΗΤΗΣ ΑΝΕΞΗΓΗΤΩΝ ΦΑΙΝΟΜΕΝΩΝ
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΡΟΜΒΕΛΛΗΣ ΜΕΛΟΣ ΤΟΥ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΙΚΟΥ ΟΜΙΛΟΥ ΑΘΗΝΩΝ
ΚΩΣΤΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΟΣ
ΜΙΧΑΛΗΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΕΙΔΙΚΟΣ ΣΕ ΘΕΜΑΤΑ ΥΓΕΙΑΣ ΚΑΙ ΔΙΑΤΡΟΦΗΣ

Η ΕΚΠΟΜΠΗ ΕΙΝΑΙ ΜΑΓΝΗΤΟΓΡΑΦΗΜΕΝΗ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ .

Ο "ποταμός των πέντε χρωμάτων"

Το Caño Cristales είναι ένα ποτάμι -μήκους 100 χλμ και πλάτος όχι περισσότερο από 20 μέτρα- στην Κολομβία. Είναι γνωστό και σαν το «ποτάμι των πέντε χρωμάτων». Είναι ένα ιδιαίτερο μέρος, όπου για λίγο χρονικό διάστημα κάθε χρόνο -από τον Ιούνιο μέχρι το Νοέμβριο και όταν οι συνθήκες είναι ιδανικές- το ποτάμι βάφεται με τόσο έντονα χρώματα, που δεν θα πιστεύεται στα μάτια σας!



Μεταξύ της υγρής και ξηρής περιόδου, ​​όταν η στάθμη του νερού είναι ιδανική, ένα μοναδικό είδος φυτού που βρίσκεται στον βυθό του ποταμού που ονομάζεται Macarenia clavigera γίνεται κατακόκκινο. Αν υπολογίσετε και τις "πιτσιλιές" από το κίτρινο και το πράσινο της άμμο, τα καταγάλανα νερά και τις αμέτρητες αποχρώσεις που δημιουργούνται, τότε μιλάμε για μια πανδαισία χρωμάτων!

Ελληνική γλώσσα: Η Πηγή του Ελληνικού Φωτός!

Ένας Γερμανός φιλόσοφος, ο Λούντβιχ Βίτγκενσταϊν είχει πει «Τα όρια της γλώσσας μου είναι τα όρια του Κόσμου μου». Φυσικά με τη λέξη «Κόσμος» δεν ήθελε να δώσει κάποιον γεωγραφικό προσδιορισμό, αλλά εννοούσε τους πνευματικούς ορίζοντες που... ανοίγονται στον κάθε άνθρωπο ή λαό ξεχωριστά. Η αρχαία ελληνική γλώσσα ήταν το τελειότερο και μεγαλύτερο επίτευγμα του ανθρώπινου είδους ανά τους αιώνας. Ό,τι πιο μεστό, ολοκληρωμένο και αρμονικό υπήρξε ποτέ...

 Η μόνη γλώσσα, στην οποία το σημαίνον ταυτίζεται με το σημαινόμενο. Έχει χαρακτηριστεί ως άπειρη, καθώς οι δυνατότητές της είναι ανεξάντλητες. Γι’ αυτό, άλλωστε, έχει αρχίσει να χρησιμοποιείται στην πληροφορική, όπου ακόμα και η αριθμητική κωδικοποίηση αποδείχτηκε ανεπαρκής. Η δυναμική της Ελληνικής γλώσσας έγκειται στην ελαστικότητά της, στη μοναδική της ικανότητά της να πλάθεται, όχι μόνο προθεματικά ή καταληκτικά, αλλά διαφοροποιώντας σε μερικές περιπτώσεις μέχρι και το θέμα της λέξεως. Για παράδειγμα οι λέξεις «τίκτω», «τέκνο» και «τοκετός», παρόλο που είναι από την ίδια ρίζα, διαφοροποιούν το θέμα τους.

Η Αρχαιοελληνική αντίληψη για την ψυχική αθανασία

Αναδημοσίευση από : Ναός της Αλήθειας ( Πνευματική Επανάσταση)

Η Αρχαιοελληνική αντίληψη για την ψυχική αθανασία

Αποτελεί αναμφισβήτητο γεγονός η διαπίστωση ότι επί χιλιάδες χρόνια, ανάμεσα στις δοξασίες των ανθρώπων, κυρίαρχη διάσταση κατέχει η προσήλωση στην ιδέα της αθανασίας της ψυχής. Από αυτή τη δήλωση συνάγεται το συμπέρασμα ότι η ψυχική αθανασία ή Παλιγγενεσία όπως απεκαλείτο από τους προγόνους μας, αντίληψη σύμφωνα με την οποία η ψυχή είναι άφθαρτη και παραμένει αναλλοίωτη και μετά τον λεγόμενο θάνατο ή μετάσταση του σώματος, του θνητού της δηλαδή περιβλήματος, δεν είναι ούτε πρόσφατη, ούτε βέβαια
και παρωχημένη. Ανάγεται ιστορικά στο απώτατο παρελθόν, η προέλευσή της προέρχεται από την αρχέγονη αρχαιότητα, συνυφασμένη με τα καίρια υπαρξιακά ερωτήματα τα οποία διακατέχουν την ανθρώπινη ύπαρξη, ίσως ακόμη και από κτίσεως κόσμου. Συνδέεται δε άμεσα, λόγω της φύσεώς της, με τα υπαρξιακά και μεταφυσικά ερωτήματα τα οποία προβληματίζουν την ανθρώπινη ύπαρξη. Και αυτό είναι απόλυτα λογικό, αφού η απάντηση σε ένα τέτοιο κρίσιμο όσο και θεμελιώδες ερώτημα, παρέχει αλλυσιδωτά απαντήσεις σε μία σειρά από καίρια ζητήματα σχετιζόμενα με την προέλευση, τον σκοπό της ανθρώπινης ζωής, και την τελική κατάληξή της.Το τρίπτυχο του Εγώ, της ανθρώπινης δηλαδή υποστάσεως, συνίσταται σε πνεύμα, σώμα και ψυχή. Το τρίτο από αυτά τα συστατικά στοιχεία της ζώσης υπάρξεως, είναι Θεϊκό και αθάνατο.

Πραγματεία στον ‘Ερωτα

Βαρελίδης Ευάγγελος

Το ζητούμενο του σαρκικού έρωτα είναι η Ψυχική Ένωση

Τον Δεκέμβριο του 1986 κάποια καθηγήτρια της δεύτερης τάξης ενός γυμνασίου της Θεσσαλονίκης, ζήτησε από τους μαθητές της, στο μάθημα ελεύθερη έκφραση, να γράψουν το σημαντικότερο πρόβλημα που τους απασχολούσε.

Ο έρωτας πήρε το 80% των απαντήσεων και σ’ αυτό το 80% η ποιότητα άρχιζε από την χυδαιότητα μέχρι την υψηλότερη δυνατή έκφραση της ερωτικής πραγματικότητας των εφήβων.

Παραθέτω την απάντηση μιας δεκατετράχρονης κοπελιάς που περικλείει όλη την ουσία του αδιέξοδου και του πόνου στον Έρωτα που ζούνε μικροί και μεγάλοι σ’ αυτό που λέμε πολιτισμένος κόσμος.

Δεν ξέρω·

Νομίζω πως ερωτεύθηκα.

Αν είναι λάθος ή όχι δεν το ξέρω, εγώ αυτό αισθάνομαι.

Δεν ξέρω, αλλά πονάει

Πονάει πολύ.

Η λέξη τραγούδι προέρχεται από την ελληνική λέξη τραγωδία και συνήθως περιγράφει μια μικρή τραγωδία, παραπονεμένα λόγια έχουν τα τραγούδια μας. Και ο πόνος που εκφράζεται σ’ αυτά είναι ο εξαιρετικά ισχυρός  της ερωτικής μας απογοήτευσης.

Φόβος και Οργή
κατά τον Αριστοτέλη

Πηγή : Τρέλα είναι απλα μια άλλη μορφη συνείδησης

Ό φόβος

Ό φόβος λοιπόν είναι κάποια λύπη ή ταραχή πού προκαλεΐται άπό την αίσθηση κάποιου κακοϋ πού έπαπειλεΐται, ένός κακοϋ πού μπορεΐ νά μάς καταστρέψη ή νά μάς λύπηση. Γιατί οί άνθρωποι δεν φοβούνται δλα τά κακά, δπως π.χ. αν θά γίνουμε άδικοι ή βραδείς στη σκέψη, αλλά δσα μπορούν νά μάς φέρουν μεγάλη λύπη ή καταστροφή, καί μάλιστα δταν αυτά δεν βρίσκωνται μακριά, αλλά φαίνονται πολύ κοντά, δτι έπίκεινται. Γιατί τά πολύ μακρινά δεν τά φοβούνται. Γιατί δλοι γνωρίζουν δτι θά πεθάνουν, αλλά πιστεύουν δτι ό θάνατος δέν είναι κοντά, γι’ αυτό δεν τούς νοιάζει.

Άν λοιπόν αυτός είναι ό φόβος, κατ’ ανάγκη φοβερά είναι δλα αυτά πού φαίνονται πώς έχουν μεγάλη δύναμη νά μάς καταστρέψουν ή νά μάς προξενήσουν βλάβες πού θά έχουν ώς αποτέλεσμα μεγάλη λύπη. Γι’ αυτό καί οί ενδείξεις αυτών τών δυστυχημάτων προξενούν φόβο. Γιατί φαίνεται κοντά αυτό πού φοβούμαστε. Πατί αυτό ακριβώς είναι ό κίνδυνος, ό πλησιασμός του φοβερού. Καί τέτοιες ενδείξεις είναι ή εχθρα
καί ή οργή ανθρώπων πού έχουν τή δύναμη νά κάνουν κάποιο κακό. Γιατί είναι φανερό δτι θέλουν νά τό κάνουν, ώστε βρίσκονται κοντά στο νά τό κάνουν. Τέτοια ενδειξις είναι καί ή αδικία πού εχει δύναμι, γιατί ό άδικος είναι άδικος γιατί προκρίνει τήν αδικία. Ένδειξις είναι καί ή αρετή πού τήν έχουν προσβάλει, δταν άποκτά δύναμι. Γιατί είναι φανερό δτι εχει τήν προαίρεσι πάντοτε νά κάνη κακό, δταν προσβάλλεται, άλλά μόνο τώρα εχει τή δύναμι νά τό πράξει. ’Ένδειξις είναι καί ό φόβος αυτών πού μπορούν νά κάνουν κάτι. Γιατί κι αυτός κατ’ ανάγκη είναι έτοιμος νά μάς βλάψη. Επειδή οί πολλοί είναι κακοί καί επιδιώκουν τό κέρδος καί είναι δειλοί στούς κινδύνους, είναι φοβερό νά κρέμεσαι άπό τήν εξουσία τού άλλου, ώστε ένας πού έχει διαπράξει έγκλημα, έχει λόγους νά φοβάται τούς συνενόχους του μήπως τον καταγγείλουν ή τόν εγκαταλείπουν.

Φυσικός Νόμος και Εθνικοσοσιαλισμός. Ελευθερία, Ιεραρχία, Τάξη, Πειθαρχία.

Aναδημοσίευση από: Ναός της Αλήθειας

Όπως αναφέραμε στην ενότητα 1.6  με θέμα «Ο Φυσικός Νόμος στον Ηράκλειτο»:

Σοφία για τους ανθρώπους είναι ο εναρμονισμός της ζωής τους , των κοινωνιών τους και των Νόμων της Πολιτείας τους με τον Φυσικό Νόμο, ο οποίος προέρχεται από τον Θεό. Και  πρέπει να μάχονται για αυτόν τον σκοπό, όπως πρέπει να μάχονται και για τα τείχη τους.

Τον 20^ό αιώνα επανεμφανίστηκε στην Ευρώπη ένα κίνημα που  έθετε ως βασική του αρχή την προαιώνια   αυτήν Κοσμική αρχή των Αρχαίων Ελλήνων και όλων των ακμαίων (αυθεντικών) Αρίων κοινωνιών που εμφανίστηκαν ποτέ στην Γη.  Ήταν η έκφραση του προαιωνίου Αρίου και Κοσμικού πνεύματος ως πολιτικού κινήματος μέσα στον 20^ο αιώνα  και  ονομάστηκε  «Εθνικοσοσιαλισμός».

Κάθε πολιτική αρχή του Εθνικοσοσιαλισμού  διέπεται από αυτό το πνεύμα και σχετίζεται με την αρχή  του εναρμονισμού με τον Φυσικό Νόμο.

Για παράδειγμα:

H Φύσις  έφτιαξε τον Άριο άνθρωπο ως κοινωνικό όν , ώστε από να αποτελεί ζωντανό κύτταρο μιας συγκεκριμένης εθνοφυλετικής κοινότητος όπως και ολοκλήρου του Φυσικού κόσμου και όχι αποκομμένη ατομική οντότητα.  Η ευτυχία του ανθρώπου εξαρτάται από το εάν τόσο ο ίδιος μέσα στην Ψυχή του, όσο και οι κοινωνίες του διέπονται από Φυσική Αρμονία. Η Φυσική Αρμονία μπορεί να υπάρχει μόνον όταν επικρατεί Φυσική Τάξη, σε αντιδιαστολή  με το Χάος (όπως π.χ.  εκδηλώνεται στον φιλελευθερισμό και στις σημερινές κοινωνίες της Δύσεως) - και όταν η κοινωνία διέπεται από ομοψυχία και φυλετική ομοιογένεια.  Η κάθε Φυλή συνδέεται άμεσα με την Γη όπου η Φυλή έζησε και αναπτύχθηκε μέσα στο πέρασμα των αιώνων, τόσο εις ό,τι αφορά στις παραδόσεις της και τον πολιτισμό της, όσο και στα βιολογικά της χαρακτηριστικά  (όπως η καφέ αρκούδα δεν είναι φτιαγμένη για να ζει στους Πόλους αλλά σε Δάσος και η λευκή αρκούδα δεν είναι φτιαγμένη για να ζει σε Δάσος αλλά στους Πόλους, αντίστοιχα πρέπει να σκεφθεί κανείς ότι ένας Νέγρος , ένας Πακιστανός ή ένας Εβραίος δεν είναι φτιαγμένοι για να ζουν στην Ευρώπη).  Η ίδια η Φύσις  δεν δημιουργεί τους ανθρώπους «ίσους» αλλά ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός. Αυτή η διαφορετικότητα δεν οφείλεται μόνον «στις επιδράσεις του κοινωνικού περιβάλλοντος στο οποίο μεγάλωσε» όπως λένε οι κοινωνιολόγοι και οι μαρξιστές, αλλά κυρίως οφείλεται στο Αίμα, στα γονίδια που έχει κληρονομήσει από τους προγόνους του, τα οποία έχουν άμεση σχέση με την Φυλετική καταγωγή του και τα ιδιαίτερα φυλετικά του στοιχεία. Οι Φυλές δεν είναι «ίσες» αλλά διαφορετικές, επειδή η ίδια η Φύσις τις κατεσκεύασε έτσι, ώστε η καθεμία να έχει τα δικά της ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Η φυλετική επιμειξία  συνιστά, λοιπόν, ματαίωση και καταστροφή του διά μέσου τεραστίων περιόδων συντελεσθέντος έργου της φύσεως. Ο  «φεμινισμός» και η «ισότητα των δύο φύλων» αποτελούν παραβίαση  του διαχωρισμού των ανθρώπων από την ίδια την Φύση σε δύο διαφορετικά και συμπληρωματικά πολωμένα φύλα, με διαφορετικού προσήμου, ούτως ειπείν, χαρακτηριστικά το καθένα.  Η ομοφυλοφιλία αποτελεί αισχρή ασέβεια του ατόμου προς την ίδια του την γενετήσια Φύση, η δε θηλυπρέπεια του άρρενος φύλου, όπως και η αρρενοποίηση/εκμαιναδισμός  των γυναικών, αναιρεί την θεμελιώδη εκείνη πολικότητα και διαφορά δυναμικού που παράγει Ζωή, Αρμονία και αληθινή Σωφροσύνη,  με  παραβίαση και των αντιστοίχων γενετησίων χαρακτηριστικών που έδωσε η Φύσις στο κάθε φύλο.

Σαμανισμός στην Αρχαία Ελλάδα

Aναδημοσίευση απο : Ναός της Αλήθειας

Οι πρώτες ενδείξεις περί πρακτικής του σαμανισμού στην Ελλάδα ανάγονται σε εποχές γύρω στο 1500-2000π.Χ. στην Θράκη, Σκυθία και γενικότερα στη Βόρειο- κεντρική Ασία. Επίσης ο μύθος του Αβαρη, παρόμοιος του Ελληνικού «Υπερβόρειου Απόλλωνα» συνηγορεί σε αυτό. Οι αποδείξεις όμως είναι λίγες και ανάγονται στους 6^ο και 5^ο π.Χ. αιώνες με βασικότερη απόδειξη τα γραπτά ποιητικά κείμενα του Εμπεδοκλή. Μύθοι και θρύλοι και πρακτικές στην μεταγενέστερη βιβλιογραφία επίσης συνηγορούν για την ύπαρξη του σαμανισμού πολύ πριν. Τα βασικότερα χαρακτηριστικά αυτής της πρακτικής συνοψίζονται ως εξής: 1 Πίστη στην μετεμψύχωση, 2. Πίστη στην ύπρξη ψυχής και των πνευμάτων –οδηγών (π.χ. Ο Επιμενίδης ήταν η μετεμψύχωση του Αιακού, Ο Πυθαγόρας του Ερμότιμου)  3. Ϊδρυση θρησκευτικών ομάδων (πχ. Κρότωνα Σικελίας) όπου οι μαθητευόμενοι ασκούνταν στην απομόνωση, σιωπή, νηστεία και ψυχικές και μεταφυσικές ικανότητες (μεταξύ των οποίων ακόμη και μεταμόρφωση σε άλλες μορφές ζώων και ανθρώπων). Ένα βασικό στοιχείο του σαμανιστικού πολιτισμού αποτελεί η πίστη ότι υπάρχει ψυχή η οποία μάλιστα είναι πιο ενεργητική όταν το σώμα κοιμάται ή όπως λεει ο Αριστοτέλης όταν βρίσκεται στο σημείο του θανάτου. Η πίστη αυτή έχει αφήσει ίχνη σε μία μεγάλη περιοχή που εκτείνεται σε ένα μγάλο τόξο από την Σκανδιναβία κατά μήκος του Ευρασιακού χώρου μέχρι την Ινδονησία.

Εντυπωσιακά νέα μνημεία παγκόσμιας κληρονομιάς.

Αλυκές στο Great Rift Valley, Κένυα

Στην 35η συναντήσή τους στο Παρίσι, τα αρμόδια μέλη της UNESCO αποφάσισαν να αποδώσουν τον τίτλο του Μνημείου Παγκόσμιας Κληρονομιάς σε 25 τοποθεσίες σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης. Δείτε στο thea τις 10 πιο εντυπωσιακές από αυτές.
 
Κάθε χρόνο, ένα από τα καθήκοντα της UNESCO (United Nations Educational, Scientific and Cultural Organization) είναι η εξέταση της κατάστασης των φυσικών και πολιτισμικών μνημείων ανά τον κόσμο. Αυτά που προσθέτει τελικά στη λίστα με τα Μνημεία Παγκόσμιας Κληρονομιάς, έχουν ιδιαίτερη πολιτισμική σημασία (σύμφωνα με μια σειρά από θεσπισμένα κριτήρια) και χρήζουν προστασίας ή επιχορήγησης για τη διατήρησή τους. Για να μπορούν να τα απολαμβάνουν οι επόμενες γενιές αλλά και οι ταξιδιώτες. Δεδομένου ότι η είσοδος μιας τοποθεσίας στη λίστα συνοδεύεται από αύξηση της τουριστικής κίνησης, κάθε μνημείο είναι ένας εν δυνάμει δημοφιλής προορισμός.

9 ξεχασμένοι παράδεισοι

 

Tristan da Cunha

Πρόκειται για ένα σύμπλεγμα ηφαιστιογενών νησιών που έχει πάρει το όνομά του από τον Πορτογάλο θαλασσοπόρο Tristaο da Cunha, που τα πρωτοεπισκέφθηκε το 1506.
Επίσημα, είναι το πιο απομακρυσμένο νησί του κόσμου και βρίσκεται στο Νότιο Ατλαντικό Ωκεανό. Αποτελούμενο από διάφορα ακατοίκητα νησιά, ένα απρόσιτο νησί και τα νησιά Nightingale, φαίνεται να είναι χαμένο από τον κόσμο.

Γιατί το σύμπαν να είναι ακριβώς το σωστό για να υπάρχουμε;

Εχει ονομαστεί το παράδοξο Goldilocks. Δηλαδή αν η ισχυρή πυρηνική δύναμη που συγκρατεί τους πυρήνες ήταν μόνο κατά τι μεγαλύτερη από ό,τι είναι, τότε τα αστέρια σαν τον ήλιο μας θα έκαιγαν από τα καύσιμα τους, το υδρογόνο, σε λιγότερο από ένα δευτερόλεπτο. Ο ήλιος μας θα είχαν εκραγεί πολύ καιρό πριν και δεν θα υπήρχε ζωή στη Γη. Εάν η ασθενής πυρηνική δύναμη, ήταν κατά τι πιο ασθενής, τότε τα βαριά στοιχεία που συνθέτουν τα περισσότερα πράγματα στον κόσμο μας δεν θα ήταν εδώ, και ούτε εσείς φυσικά.

Αν η βαρύτητα ήταν λίγο πιο αδύναμη από ό,τι είναι, ποτέ δεν θα ήταν σε θέση να συντρίψει τον πυρήνα του ήλιου αρκετά για να ‘ανάψουν’ οι πυρηνικές αντιδράσεις που δημιουργούν το φως του ήλιου. Αν ήταν λίγο ισχυρότερη και πάλι ο ήλιος θα είχε κάψει όλα του τα καύσιμα δισεκατομμύρια χρόνια πριν. Για άλλη μια φορά, δεν θα μπορούσαμε ποτέ να είχαμε προκύψει.

Από πού προερχόμαστε; είμαστε το προϊόν αρχέγονων κβαντικών διακυμάνσεων ..

Γιατί είμαστε εδώ; Από πού προερχόμαστε; Σύμφωνα με τους Boshongo, ένα λαό της κεντρικής Αφρικής, πριν από μας υπήρχε μόνο σκοτάδι, νερό και ο μεγάλος θεός Bumba. Μια μέρα που ο Bumba είχε πόνο στο στομάχι και από τον εμετό του προήλθε ο Ήλιος. Ο Ήλιος εξάτμισε κάποια ποσότητα νερού και εμφανίστηκε έτσι η Γη. Όμως ο Bumba μετά έκανε και πάλι εμετό και έτσι δημιουργήθηκε η Σελήνη, τα άστρα και στη συνέχεια η λεοπάρδαλη, ο κροκόδειλος, η χελώνα και στο τέλος τέλος ο άνθρωπος.
υτός ο μύθος περί Δημιουργίας, όπως και πολλοί άλλοι, προσπαθεί να απαντήσει σε τέτοιου είδους ερωτήματα, που ακόμα ρωτάμε. Ευτυχώς, όμως σήμερα έχουμε ένα εργαλείο για να δώσουμε τις κατάλληλες απαντήσεις: την επιστήμη.

Εν αρχή (και εν τέλει) ήν ο Λόγος: Σκέψεις για το νέο κύμα των αθεϊστών Εν αρχή (και εν τέλει) ήν ο Λόγος: Σκέψεις για το νέο κύμα των αθεϊστών

Φανταστείτε ότι δεν πιστεύετε στην ύπαρξη του Θεού. Αποδημείτε από αυτόν τον κόσμο και—προς μεγάλη σας έκπληξη—βρίσκεστε ενώπιον του Θεού, που σας κάνει μια απλή ερώτηση: γιατί τέκνο μου δεν πίστευες στην ύπαρξή μου; Μαζεύετε όλο το θάρρος που σας έχει απομείνει και απαντάτε με παρρησία: Δεν είχα στη διάθεσή μου επαρκείς ενδείξεις!

Θα μπορούσε κανείς να σας ψέξει γι’ αυτή την απάντηση; Εάν η ορθολογικότητα έχει σχέση με το κατά πόσον οι πεποιθήσεις διαμορφώνονται με βάση τα τεκμήρια και τις ενδείξεις και εάν η διαμόρφωση ορθολογικών πεποιθήσεων απαιτεί την ύπαρξη επαρκών τεκμηρίων, τότε κανείς—ούτε ο ίδιος ο Θεός, αν υπάρχει—μπορεί να σας ψέξει γιατί δεν πιστεύετε στο Θεό. 

Το πείραμα και το θαύμα του Wörgl – Μια ιστορία σαν παραμύθι

Μια μεγάλη απόφαση

Το Wörgl (Βεργκλ) ήταν μια μικρή πόλη 4.500 κατοίκων στην Αυστρία όπου διεξήχθη ένα καινοτόμο οικονομικό πείραμα το 1932. Ήδη η Ευρώπη είχε χτυπηθεί από το κραχ του 1929, και το 1931 που εκλέχτηκε Δήμαρχος ο Michael Untergüggenberger ήδη είχε έλθει η ύφεση με 30% ανεργία, και 10% άπορους. Ο νέος Δήμαρχος προερχόταν από φτωχή αγροτική οικογένεια, ο ίδιος κατόρθωσε να μορφωθεί μόνος του και να γίνει μηχανικός στους σιδηροδρόμους. Αν και ο ίδιος δεν ήταν μαρξιστής, είχε συνδικαλιστική δράση και υποστήριζε τα συμφέροντα των εργαζομένων ενάντια των πλουσίων επενδυτών του σιδηροδρόμου, πράγμα που το πλήρωσε με την μη προσωπική του άνοδο στην ανώτερη ιεραρχία των σιδηροδρομικών υπαλλήλων. Ήταν ένας άνθρωπος ανοιχτόμυαλος, πρακτικός, εργατικός, δραστήριος που κέρδισε την καρδιά των συμπολιτών του, οι οποίοι τον εμπιστεύτηκαν στη θέση του Δημάρχου, γνωρίζοντας ότι δεν θα τους προδώσει.

“Σκοτώστε με τη δύναμη της σκέψης!”. Το μυστικό “project Jedi” του αμερικανικού στρατού.

Η παρακάτω σκηνή εκτυλίσσεται σε ένα υπόστεγο στην περιοχή  Fort Bragg της Βόρειας Καρολίνας των ΗΠΑ. Τριάντα κατσίκες με ταμπελίτσες κρεμασμένες στο λαιμό τους βρίσκονται κάτω από αυτό και μασάνε με τις ώρες την τροφή τους κοιτάζοντας ατο κενό! Στις ταμπέλες αναγράφεται ένας αριθμός από το 1 εως το 30. Κάθε 10 περίπου λεπτά μία από αυτές σταματά ξαφνικά το μάσημα, σαν να της κόβετε η ανάσα. Για λίγα δευτερόλεπτα μοιάζει να πνίγεται και να μην μπορεί να αναπνεύσει, αλλά αμέσως μετά συνέρχεται και συνεχίζει να τρώει σαν αν μην συνέβει τίποτα. Αυτό συμβαίνει σταδιακά σε όλες τις κατσίκες του υποστέγου!

Six Degrees of Separation- "Έξι βαθμοί διαχωρισμού"

Written by Victor

Όλοι οι τηλεθεατές του Lost έχουν παρατηρήσει απ' τον πρώτο κιόλας κύκλο κάτι πολύ παράξενο σε ότι αφορά τους πρωταγωνιστές. Παρ' όλο που είναι όλοι άγνωστοι μεταξύ τους - σκεφτείτε, πόσους γνωστούς μπορείς να συναντήσεις σ' ένα διηπειρωτικό ταξίδι με αεροπλάνο; - φαίνεται σιγά σιγά ότι με κάποιο τρόπο συνδέονται. Βλέποντας σκηνές απ' το παρελθόν τους, καταλαβαίνουμε πως - χωρίς οι ίδιοι να το αντιλαμβάνονται - έχουν συναντήσει τυχαία κάποιον άλλο σε κάποια φάση της ζωής τους ή κάποιος συγγενής ή φίλος έχει συνομιλήσει μαζί του, κτλ. Η ιδέα αυτή δεν παρουσιάστηκε, βέβαια, για πρώτη φορά σ' αυτή την τηλεοπτική σειρά. Έχει χρησιμοποιηθεί πολλές φορές, ιδιαίτερα στον κινηματογράφο. Ενδεικτικά, αναφέρω δυο-τρεις ταινίες που μου 'ρχονται στο μυαλό αυτή τη στιγμή, όπως το 21 Grams και το Babel του Alejandro González Iñárritu ή το Magnolia του Paul Thomas Anderson, όπου βλέπουμε πώς κάποιοι άνθρωποι συνδέονται ή επηρεάζουν με τις πράξεις τους κάποιους άλλους ανθρώπους που δεν γνωρίζουν. Στο Lost αυτό το στοιχείο είναι ιδιαίτερα έντονο, είναι αδύνατο να μην το παρατηρήσει κανείς και να μην αναρωτηθεί επ' αυτού.

BUTOH (Μπούτο):Ο «ΧΟΡΟΣ ΤΟΥ ΣΚΟΤΟΥΣ» Μια Ζόμπι μέθοδος ενεργειακής «αυτοθεραπείας»

BUTOH

(Μπούτο)

Ο «ΧΟΡΟΣ ΤΟΥ ΣΚΟΤΟΥΣ»

Μια Ζόμπι μέθοδος ενεργειακής «αυτοθεραπείας»

Aποκαλείται Butoh (μπούτο) ή αλλιώς «χορός του σκότους», επειδή αγγίζει βαθύτατα την ψυχή και αφυπνίζει το πνεύμα. O ιδρυτής του, ο Hijikata Tatsumi, τον περιέγραψε χαρακτηριστικά ως «το χορό που σέρνεται προς τα έγκατα της γης». O Tatsumi, έχοντας δεχτεί πολλές διαφορετικές επιρροές, (μελέτησε και επηρεάστηκε από το συγγραφικό έργο των Jean Genet, Τhe Marquis De Sade, και Antonin Artaud’s «Theatre of Cruelty») δημιούργησε ένα περιθωριακό, παράδοξο, πρωτόγνωρο κράμα του παραδοσιακού με το avant garde και έστησε το δικό του ιδιότυπο σουρεαλισμό του σώματος: Fobidden Colors, ένα νέο είδος χορευτικής κίνησης που συνδέει τη χορογραφία με τον αυτοσχεδιασμό. Ακούγεται ακατανόητο, ίσως τρομακτικό μάλιστα, και έτσι το αντιμετώπισαν όσοι Iάπωνες είδαν την πρώτη παράσταση Butoh το 1959, με τον τίτλο «Forbidden Colors» (απαγορευμένα χρώματα). Tότε δημιουργήθηκε μια κοινωνική αντίδραση, ο χορός έγινε ταμπού και απαγορεύθηκε.

Kατά τη διάρκεια της παράστασης Butoh, οι χορευτές φαίνεται να αγγίζουν σταδιακά μια κατάσταση που μπορεί να χαρακτηριστεί μόνο ως έκσταση. O διαλογισμός και η ενδοσκόπηση που οδηγούν ένα χορευτή Butoh σε έκσταση, (υποστηρίζουν ότι) λειτουργούν θεραπευτικά για τον ίδιο, καθότι μέσα από όλη την εξάσκηση και τη συγκεκριμένη νοητική διαδικασία καταφέρνει να επικοινωνεί με τον εσωτερικό του κόσμο, αφήνοντάς τον να κατευθύνει την κίνηση. Mια σύγχρονη πολυβραβευμένη ομάδα ιαπωνικού Butoh, η «Dairakudakan», κλαίνε κατά τη διάρκεια της παράστασης λόγω συναισθηματικής φόρτισης. Kάτι τέτοιο ισχύει για τους περισσότερους χορευτές Butoh καθώς ο χορός αγγίζει ευαίσθητες χορδές και (φέρεται ότι) εκτονώνει την καταπιεσμένη ενέργεια του σώματος. ¹

Γίνεται να υπάρχουν κανόνες δίχως κάποιος να τους έχει θέσει ;(video)

Πηγή : Nαός της Αλήθειας

Τα μυστικά του ουρανού

Όλοι γνωρίζουμε ότι η Γή, πού σήμερα κατοικείται από 7 καί πλέον δισεκατομμύρια ανθρώπους, είναι μια σφαίρα μεγάλη καί μετέωρη στό αχανές διάστημα. Γυρίζει γύρω από τόν άξονά της...

Σε 24 ακριβώς ώρες, χωρίς απόκλιση δευτερολέπτου, χωρίς τραντάγματα καί θόρυβο, ξαναγυρίζει στό ίδιο σημείο γιά εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια τώρα, από τήν....
ώρα τής Μεγάλης Δημιουργίας , ή τού Big Bang τής Μεγάλης Έκρηξης πού λένε οι επιστήμονες...

Και τό περίεργο...

Μαζί της, γυρίζει καί η ατμόσφαιρα, πού δέν υπάγεται στήν παγκόσμια έλξη ! Η πολύτιμη καί απαραίτητη γιά την ζωή ατμόσφαιρα δέν θά υπήρχε άν η μάζα τής Γής ήταν μικρότερη.

Η Γή, έχει τήν κατάλληλη μάζα ( βάρος) καί συνεπώς τήν κατάλληλη βαρύτητα γιά νά έλκει καί να συγκρατεί τόν ατμοσφαιρικό αέρα καί νά μή τόν αφήνει νά διασκορπίζεται στό σύμπαν ! Ενώ άλλα ουράνια σώματα μέ μικρότερη μάζα, όπως η Σελήνη, δέν έχουν δυνατότητα νά συγκρατήσουν ατμόσφαιρα. Καί άν ακόμη, υποθετικά, μεταφέραμε αέρα στήν Σελήνη αυτός σέ λίγη ώρα θά έφευγε στo Διάστημα...

Υπόγειες Πόλεις ~ Κωνσταντινούπολη

Υπόγειες Πόλεις ~ Νάπολη - Στη σκιά του Βεζούβιου

ΘΗΡΑ 1613 π.Χ.: Η μεγαλύτερη έκρηξη ηφαιστείου που γνώρισε η Ανθρωπότητα

Αναδημοσίευση: Nαός της Αλήθειας

Νέα δεδομένα στη χρονολόγηση της έκρηξης και στις συνέπειές της σε Μινωικό – Αιγυπτιακό Πολιτισμούς. 

Συνέντευξη του ηφαιστειολόγου δρ Γιώργου Βουγιουκαλάκη.

Ήταν άνοιξη (κι αυτό αποδεικνύεται από σπόρους και γυρεόκοκκους, που βρέθηκαν στην ηφαιστειακή τέφρα) του 1.613 π.Χ., όταν έγινε η μεγαλύτερη έκρηξη ηφαιστείου, που έχει γνωρίσει η Ανθρωπότητα τα τελευταία τουλάχιστον 10.000 χρόνια, η οποία κατάστρεψε ολοσχερώς τη Θήρα και τα κοντινά νησιά σε ακτίνα πολλών χιλιομέτρων.
Από την έκρηξη σηκώθηκαν παλιρροϊκά κύματα, τα οποία σάρωσαν τις ακτές των κοντινών νησιών και της βόρειας Κρήτης. Αυτά κατέστρεψαν μεν κάποιους παραθαλάσσιους οικισμούς, δεν μπορεί να προκάλεσαν όμως, την έναρξη της παρακμής του Μινωικού Πολιτισμού, σύμφωνα με τον ηφαιστειολόγο δρ Γιώργο Βουγιουκαλάκη, ερευνητή του Ινστιτούτου Γεωλογικών και Μεταλλευτικών Ερευνών (Ι.Γ.Μ.Ε.) και αντιπρόεδρο της Εταιρείας Στήριξης Σπουδών Προϊστορικής Θήρας.

ΤΟ ΚΡΥΦΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΩΝ ΙΔΕΩΝ

ΤΟ ΚΡΥΦΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΩΝ ΙΔΕΩΝ

Το καλοκαίρι έφυγε, μαζί με τις παράξενες εμπειρίες μας, μαζί με ένα κομμάτι του εαυτού μας που ήδη ταξιδεύει, χαμένο.

Αργά ή γρήγορα, όλα φεύγουν, όλοι φεύγουν, κανείς δεν ξέρει πού πάνε. Ούτε κανείς ξέρει από πού έρχονται. Ξέρετε, δεν είμαστε από εδώ…

Συνεχίζουν να με συγκινούν τα βιβλία. Εκεί μέσα ζουν όλοι οι αγαπημένοι μου άνθρωποι, εξαφανισμένοι οι περισσότεροι. Αλλά, μάλλον, δεν είναι πια άνθρωποι, είναι κάτι άλλο. Έχουν περάσει στον κόσμο των ιδεών, έγιναν κάτι για το οποίο μπορείς να συζητήσεις σήμερα το βράδυ, μαζί με τους δικούς σου ανθρώπους, χωρίς ποτέ να ξέρεις για ποιο πράγμα μιλάς ακριβώς. Αυτό είναι το κύριο χαρακτηριστικό των ιδεών, έτσι τις ξεχωρίζεις από όλα τα άλλα πράγματα του κόσμου: έχουν μια αρχή, το σημείο στο οποίο ήρθαν σε επαφή μαζί σου, και δεν έχουν τέλος, οι ιδέες είναι αυτό που δεν τελειώνει όταν εσύ θα τελειώσεις.

Μπορείς να ανιχνεύσεις την ιδέα, μπορείς να συζητήσεις για μια ιδέα, διερευνώντας την πορεία της, αλλά δεν μπορείς να συζητήσεις για την ιδέα αυτήν καθ' αυτήν. Έχουν αυτό το κοινό με τους ανθρώπους: κανείς δεν ξέρει από πού ήρθαν και κανείς δεν ξέρει πού πηγαίνουν, ούτε πώς...ούτε γιατί...

Οι ιδιαίτεροι άνθρωποι, όταν φεύγουν, μεταμορφώνονται σε ιδέες εδώ πέρα. Όλο και πιο πολλοί από αυτούς φεύγουν, όλο και περισσότεροι από αυτούς έρχονται. Είναι ήδη εκεί. Είναι ήδη εδώ.

Ιερή Αναλογία Ανθρώπου - Σύμπαντος

«Γνώθι Σαυτόν» έλεγαν στο Δελφικό Ιερό του Απόλλωνα. «Γνώθι Σαυτόν» έλεγε και ο μεγάλος Σωκράτης. «Γνώθι Σαυτόν» υποστηρίζουν ουσιαστικά όλα τα φιλοσοφικά συστήματα Ανατολής και Δύσης. «Η Βασιλεία των Ουρανών είναι μέσα σας» έλεγε ο Χριστός. Το ίδιο μήνυμα ειπωμένο με πολλά και διαφορετικά λόγια…

 Όταν βλέπουμε το «Βιτρούβιο» άνθρωπο του Ντα Βίντσι τέλειο, συμμετρικό, σε πλήρη αρμονία με τις μαθηματικές αρχές που διέπουν το Σύμπαν, δεν μπορούμε παρά να θυμηθούμε ανάλογη αναπαράσταση του ίδιου του Χριστού, που εκφράζει όλες τις δυνάμεις, ιδιότητες και στοιχεία του σύμπαντος.

Η ιστορία της Ελλάδας σε 10 Λεπτά

Το δάγκωμα της οχιάς.Νίτσε.

Νίτσε.
Μια μέρα ο Ζαρατούστρας αποκοιμήθηκε κάτω από μια συκιά, επειδή έκανε πολλή ζέστη, και σκέπασε το πρόσωπο του με τα διπλωμένα χέρια του. Μια οχιά τον ζύγωσε και τον δάγκωσε στο μάγουλο, έτσι που ο Ζαρατούστρας φώναξε από πόνο. Όταν τράβηξε το χέρι από το πρόσωπο του, κοίταξε το φίδι. Εκείνο γνώρισε το βλέμμα του Ζαρατούστρα, στράφηκε αδέξια κι ετοιμάστηκε να φύγει. “Όχι, μη φεύγεις!” είπε ο Ζαρατούστρας. “δεν δέχτηκες ακόμη τις ευχαριστίες μου! Με ξύπνησες πάνω στην κατάλληλη στιγμή, γιατί έχω ακόμη πολύ δρόμο να κάνω”. “Έχεις μόνο λίγο δρόμο να κάνεις” είπε λυπημένα η οχιά, “το δηλητήριο μου φέρνει θάνατο”. Ο Ζαρατούστρας χαμογέλασε: “που ακούστηκε ποτέ, ένας δράκοντας να πεθαίνει από το δηλητήριο ενός φιδιού;”, είπε. "Αλλά, πάρε πίσω το δηλητήριο σου! Δεν είσαι αρκετά πλούσια για να το σπαταλάς σε μένα"! Τότε η οχιά έπεσε πάλι πάνω στο λαιμό του κι έγλειψε την πληγή.
Όταν έχεις ένα εχθρό μη του ανταποδίδεις το καλό για το κακό που σου έκανε: γιατί έτσι θα τον κάνεις να ντραπεί. Αλλά απόδειξε του ότι σου έχει κάνει κάτι καλό. Καλύτερα να τον θυμώσεις παρά να τον κάνεις να ντρέπεται! Κι όταν σε καταραστούν, δε θάθελα από μέρους σου να τον ευλογήσεις. Καλύτερα να τον καταραστείς και συ λίγο! Κι αν σου γίνει κάποια μεγάλη αδικία, τότε κάντου και συ πέντε μικρές αδικίες μαζί. Αυτός που υποφέρει μονάχος την αδικία, είναι τρομερό να την υποφέρει. Τόξερες αυτό κιόλας; Αν μοιραζόσουν την αδικία, τότε είναι μισή η αδικία. Κι αυτός που μπορεί να την υποφέρει, θα φορτωθεί μονάχος του την αδικία. Μια μικρή εκδίκηση είναι πιο ανθρώπινη από καθόλου εκδίκηση, κι αν η τιμωρία δεν είναι μαζί ένα δικαίωμα και μια τιμή γι΄ αυτόν που καταπατά τα ανθρώπινα δικαιώματα, τότε, δε μ΄ αρέσει καθόλου η τιμωρία σου. Είναι πιο ευγενικό να δηλώνεις από μόνος σου ότι έκανες λάθος, παρά να υποστηρίζεις ότι έχεις δίκιο, ιδιαίτερα όταν έχεις δίκιο. Μόνο που πρέπει νάναι κανένας πολύ πλούσιος για κάτι τέτοιο. Δε μου αρέσει η ψυχρή σας δικαιοσύνη. Κι από το βλέμμα των δικαστών σας ξεπετιέται πάντα μόνο ο εκτελεστής και το ψυχρό ατσάλι του. Πέστε μου, που είναι η δικαιοσύνη, που γίνεται αγάπη με μάτια που μπορούν και βλέπουν; Τότε, επινοείστε την αγάπη που να μην έχει μέσα της μόνο όλη την τιμωρία μα και την ενοχή. Τότε βρείτε τη δικαιοσύνη που να αθωώνει όλους, έξω από τους δικαστές! Θέλετε να μάθετε ακόμη κι αυτό; Γι΄ αυτόν που θέλει νάναι δίκαιος μέσα από τα βάθη της καρδιάς του, ακόμη κι ένα ψέμα γίνεται φιλανθρωπία. Αλλά, πως θα μπορούσα νάμαι δίκαιος βαθιά μέσα από την καρδιά μου; Πως θα μπορούσα να δώσω στον καθένα αυτό που του ανήκει; Αφήστε με να αρκεστώ σε τούτο: δίνω στον καθένα ό,τι είναι δικό μου. Τελικά, αδερφοί μου, φυλαχτείτε από το να κάνετε κακό σε ένα ερημίτη! Πως θα μπορούσε ένας ερημίτης να σας το συγχωρέσει; Γιατί πως θα μπορούσε να σας το ανταποδώσει; Ένας ερημίτης είναι σαν βαθύ πηγάδι. Είναι εύκολο να ρίξεις μια πέτρα μέσα του. Αλλά αν η πέτρα φτάσει στα βάθη του, πέστε μου ποιος θα τη βγάλει πάλι έξω; Φυλαχτείτε λοιπόν να μη προσβάλλετε ένα ερημίτη! Μα αν το κάνετε, παρόλα αυτά, τότε, καλύτερα και να τον σκοτώσετε μαζί!

ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗΝ ΑΝΑΤΟΛΗ

Για πολλούς δυτικούς οι <<Άγιοι Τόποι>> αντιπροσωπεύονται από τη γη της Παλαιστίνης, απ'όπου ξεκίνησαν και διαδόθηκαν στον κόσμο ο Εβραϊσμός και ο Χριστιανισμός. Για πολλούς, αλλά όχι για όλους, όπως επισημαίνει ο Αμερικανός ειδικός στις νέες μορφές θρησκευτικότητας Robert E.Ellwood : "ένας σημαντικός αριθμός δυτικών, όταν αναφέρονται στην << Άγια Γη>> έχουν κατά νου όχι την Παλαιστίνη, αλλά την Ινδία".
Ο Δυτικός κόσμος, τόσο ο Ευρωπαϊκός όσο και ο Αμερικανικός, άρχισε να δέχεται σημαντικές επιρροές από την ινδική κουλτούρα από τα τέλη του δέκατου όγδοου αιώνα, όταν πολλοί φιλόσοφοι, συγγραφείς και ποιητές γοητεύθηκαν από τον πλούτο των ανατολικών παραδοσιακών διδασκαλιών. Η λατινική μετάφραση των Ουπανισάδων του Anquetil Duperron δημοσιεύτηκε στο Παρίσι το 1802 και η ανάγνωση αυτού του κειμένου θεωρείται ότι οδήγησε τους Fichte και Hegel στον μονισμό. Το ίδιο βιβλίο έκανε τον Schopenhauer να γράψει : "Υπήρξε η παρηγοριά της ζωής μου και θα είναι η παρηγοριά του θανάτου μου". Ο F.Nietzche, ως γνωστόν, υπήρξε ένας προσεκτικός μελετητής των Βεδών, ενώ η μετάφραση του Sakuntala, που έγινε από τον Sir William Jones διαβάστηκε σίγουρα από τον Goethe, που φαίνεται πολύ επηρεασμένος στον πρόλογο του Faust. Στις αγγλόφωνες χώρες, η ανακάλυψη της ανατολικής κουλτούρας από τους Γερμανούς διανοούμενους, έγινε γνωστή από τον Carlyle. Εκεί όμως όπου η ινδική φιλοσοφία προξένησε ένα τεράστιο ενδιαφέρον ήταν στις Ηνωμένες Πολιτείες. Οι Emerson και Thoreau μελέτησαν ό,τι υπήρχε μεταφρασμένο από την ινδική παράδοση.Ο ίδιος ο μεγάλος ποιητής Walt Whitman δέχτηκε σημαντικές επιρροές, όπως διαφαίνεται στο ποίημά του <<Φύλλα Χόρτου>>, όπου ταυτίζεται με όλες τις μορφές της ζωής.
Ο Emerson ήταν εμποτισμένος από τη μελέτη του μυστικισμού της Bhagavad Gita ( της Βίβλου των ινδουϊστών) και των Ουπανισάδων. Αρκούν τα ποιήματά του <<Brahma>> και το δοκίμιο <<Over-Soul>> να αποδείξουν το μεγάλο του ενδιαφέρον για την ινδική παράδοση. Ο H.Thoreau έγραψε: 

Ο Φυσικός Νόμος στον Ηράκλειτο.

«ξὺν νόῳ λέγοντας ἰσχυρίζεσθαι χρὴ τῷ ξυνῷ πάντων, ὅκωσπερ νόμῳ πόλις,
καὶ πολὺ ἰσχυροτέρως· τρέφονται γὰρ πάντες οἱ ἀνθρώπειοι νόμοι ὑπὸ ἑνὸς
τοῦ θείου· κρατεῖ γὰρ τοσοῦτον ὁκόσον ἐθέλει καὶ ἐξαρκεῖ πᾶσι καὶ περιγίνεται.»
Δηλαδή:
Για να μιλήσει κανείς με νου πρέπει να στηρίζεται σ' αυτό που είναι κοινό στα πάντα (στον κοινό λόγο), όπως ακριβώς μια πόλη πρέπει να στηρίζεται στο νόμο της, και πολύ ισχυρότερα. Γιατί όλοι οι ανθρώπινοι νόμοι τρέφονται από τον ένα, τον θεϊκό• γιατί αυτός κυριαρχεί όσο ακριβώς θέλει, επαρκεί για τα πάντα και περισσεύει.

«νόμος καὶ βουλῇ πείθεσθαι ἑνός.»

Δηλαδή: Νόμος είναι η πειθαρχία στην θέληση του Ενός.

«σωφρονεῖν ἀρετὴ μεγίστη, καὶ σοφίη ἀληθέα λέγειν καὶ ποιεῖν κατὰ φύσιν ἐπαΐαντας. »

Δηλαδή: Η σωφροσύνη είναι η πιο μεγάλη αρετή, και σοφία είναι το να λέει κανείς την αλήθεια και να πράττει σύμφωνα με την Φύση, ακούγοντας την.

«μάχεσθαι χρὴ τὸν δῆμον ὑπὲρ τοῦ νόμου ὅκωσπερ τείχεος.»

Δηλαδή: Ο λαός πρέπει να μάχεται για το νόμο όπως ακριβώς για τα τείχη του.

Ρένος Αποστολίδης ( Περί Πίστεως )

Ο Ρένος με τον Κώστα Μάστρακα συζητούν το ζήτημα της πίστεως στην ανθρώπινη συνείδηση αναλύοντας Μ. Άβλιχο, Γιάκομπσεν, Ντοστογιέφσκι, Ρένο Αποστολίδη. http://www.renosapostolidis.gr Ο Ρένος Αποστολίδης είχε κάνει με το μολύβι, το στυλό, τη γραφομηχανή, 10000 χιλιόμετρα, όσο κι αν φαίνεται απίστευτο, κι όμως είναι μετρημένα, το τέταρτο της περιμέτρου της γης. Σαράντα τόμοι λογοτεχνία, κριτική σκέψη, δοκίμια, μελέτες φιλολογικές πάνω στον Ηράκλειτο κι άλλα αρχαιοελληνικά κείμενα, μαζί με την εφτάτομη Ανθολογία νεοελληνικής Ποίησης και Διηγήματος(κάπου 4000 σελίδες της αυστηρότερης ως γνωστόν κριτικής επιλογής).     Απ' τους νεώτερους θεωρείται "μοντέρνος", "παράλληλος του Μπόρχες". Για τους παλιότερους είν' ο κυριώτερος εκπρόσωπος της "Γενιάς του Μεταπολέμου", με την πιο καυτή προσωπική μαρτυρία του Εμφυλίου '47-'49, κι ο πιο οξύς κριτικός της νεοελληνικής λογοτεχνίας, πνεύματος γενικώτερα και "πολιτικής" στον Τόπο μας. Υπήρξε και καθηγητής φιλόλογος, και δημοσιογράφος, και βραβευμένος μ' "έγκυρα" υποτίθεται βραβεία, που απαξιούσε ν' άναφέρει ποτέ.    Μεταφρασμένος ελάχιστα σε ξένες γλώσσες, έξω απ' όλα τα πολιτικά κυκλώματα, κ' ενάντιος κάθε πολιτικής παράταξης (εξίσου άθλιες τις θεωρούσε όλες), αντιμαζικός κ' εγωτικός. Από νέον τον προσδιώρισαν οι μεγάλοι ρώσοι μυθιστοριογράφοι, κυριώτατα ο Ντοστογιέβσκι, κι απ' τους βασικούς στοχαστές: ο Ηράκλειτος κι άλλοι προσωκρατικοί, οι Αγνωστικοί και νεώτεροι Αναρχικοί, ο Νίτσε φυσικά κι ο Στίρνερ, ο Μπέρξον, ο Κρισναμούρτι κ.α.     Με τους γιούς του Στάντη & Ήρκο, την εποχή που δουλεύουν για την έκδοση των Διαδόχων του Μεγάλου Αλεξάνδρου,  στο σπίτι τους στου Παπάγου. Εδώ θα δουν το φως οι αξιόλογες επιστημονικές μελέτες / εκδόσεις τους - προϊον μιάς σπάνιας, δημιουργικής και ζωντανής συνεργασίας που συνεχίζει τη λόγια παράδοση τριών γενεών που ξεκίνησε ο Ηρακλής Αποστολίδης.    Το ύφος του δεν προκύπτει απ' τη νεοελληνική λογοτεχνία, παρά την ειδική γνώση του των κειμένων της, κι ούτε από άλλον κανένα. Ο πολύς κόσμος, τον γνώρισε σαν κατεξοχήν ασυμβίβαστο κριτή, από τις φλογερές εκπομπές του στην τηλεόραση ("Ανθολογία", "Ο Εμφύλιος μέσα μας") και το ραδιόφωνο.

ΕΥΡΩΠΗ, ΤΟ ΧΡΥΣΟΜΑΛΛΟ ΔΕΡΑΣ: Η Ελλάδα στο επίκεντρο μίας φανταστικής ιστορίας συνωμοσίας

Η Ελλάδα στο επίκεντρο μίας φανταστικής ιστορίας συνωμοσίας, στην οποία συμμετέχουν οι Η.Π.Α. και η Γερμανία, με στόχο την απόκρυψη των προβλημάτων τους, καθώς επίσης την ηγεμονία της πλουσιότερης ηπείρου του πλανήτη

“Η θεωρία της συνωμοσίας στην κοινωνία είναι η άποψη ότι, η εξήγηση ενός κοινωνικού φαινομένου συνίσταται στην ανακάλυψη των ανθρώπων ή των ομάδων, οι οποίοι ενδιαφέρονται να συμβεί αυτό το φαινόμενο – ενώ το έχουν σχεδιάσει και συνωμοτήσει για να το προκαλέσουν. Η άποψη αυτή πηγάζει από τη αντίληψη πως, οτιδήποτε συμβαίνει στην κοινωνία (ιδιαίτερα, φαινόμενα όπως ο πόλεμος, η ανεργία, η φτώχεια και οι διάφορες ελλείψεις – καταστάσεις που κατά κανόνα όλοι οι άνθρωποι απεχθάνονται), αποτελεί αποτέλεσμα άμεσου σχεδίου ορισμένων ισχυρών ανθρώπων ή ομάδων” (K.Popper)

Είναι το Σύμπαν σχεδιασμένο; του Steven Weinberg

 

 Μου έχει ζητηθεί να σχολιάσω το κατά πόσον το σύμπαν δείχνει σημάδια ότι έχει σχεδιαστεί.  Δεν βλέπω πώς είναι δυνατόν να μιλάμε για αυτό δίχως να έχουμε κάποια τουλάχιστον αόριστη ιδέα για το τι θα ήθελε να κάνει ένας σχεδιαστής. Κάθε δυνατό σύμπαν θα μπορούσε να εξηγηθεί ως το έργο κάποιου είδους σχεδιαστή. Ακόμη και ένα σύμπαν που να είναι εντελώς χαοτικό, χωρίς κανένα νόμο ή κανονικότητα, θα μπορούσε να υποτεθεί ότι έχει σχεδιαστεί από έναν ηλίθιο.

Το ερώτημα που μου φαίνεται να αξίζει την απάντηση, και δεν είναι ίσως αδύνατο να δοθεί απάντηση, είναι εάν το σύμπαν δείχνει σημάδια ότι έχει σχεδιαστεί από μια θεότητα περισσότερο ή λιγότερο, όπως εκείνους των παραδοσιακών μονοθεϊστικών θρησκειών – δεν είναι απαραίτητο μια φυσιογνωμία από αυτές που βρίσκονται στην οροφή της Καπέλα Σιξτίνα – αλλά τουλάχιστον κάποιας προσωπικότητας, κάποιου ευφυή Όντος, που να δημιούργησε το σύμπαν και να έχει κάποια ιδιαίτερη ανησυχία για τη ζωή, ιδίως με την ανθρώπινη ζωή. Φαντάζομαι ότι αυτή δεν είναι η άποψη ενός σχεδιαστή που υποστηρίζεται από πολλούς εδώ στη Γη. Μπορείτε να μου πείτε ότι σκέφτεστε κάτι πολύ πιο αφηρημένο, κάποιο κοσμικό πνεύμα της τάξης και της αρμονίας, όπως έκανε ο Αϊνστάιν. Είστε βέβαια ελεύθεροι να σκέφτεστε έτσι, αλλά τότε δεν ξέρω γιατί χρησιμοποιείτε λέξεις όπως «σχεδιαστής» ή «Θεός», εκτός ίσως ως μια μορφή προστατευτικού χρωματισμού.

Μυστηριες εξαφανισεις πολιτισμων

Με το πέρασμα των αιώνων, οι περισσότεροι πολιτισμοί είτε άρχισαν σιγά-σιγά να παρακμάζουν είτε εξαφανίστηκαν από φυσικές καταστροφές ή εισβολές. Υπάρχουν όμως κάποιοι πολιτισμοί, των οποίων η εξαφάνιση έχει προβληματίσει πραγματικά τους επιστήμονες.

10. Οι Ολμέκοι

Μία από τις πρώτες μεσοαμερικανικές κοινωνίες, οι Ολμέκοι, κατοικούσαν στις τρ

οπικές πεδιάδες του νότιο-κεντρικού Μεξικό. Τα πρώτα σημάδια των Ολμέκων χρονολογούνται από το 1400 π.Χ. στην πόλη San Lorenzo, όπου αποτελούσε το κέντρο τους, ενώ υποστηρίζονταν από δύο ακόμα κέντρα, τις περιοχές Tenochtitlan και Potrero Nuevo. Οι Ολμέκοι ήταν εξαιρετικοί κτίστες, ενώ οι αποικίες τους είχαν τελετουργικά ανάκτορα, αναχώματα, μεγάλες κωνικές πυραμίδες και πέτρινα μνημεία, συμπεριλαμβανομένου και ενός γιγάντιου κεφαλιού, που αποτελεί το πιο γνωστό δημιούργημά τους.
Ο πολιτισμός των Ολμέκων στηριζόταν σε πολύ μεγάλο βαθμό στο εμπόριο, τόσο μεταξύ των ίδιων τους των περιοχών όσο και με άλλες μεσοαμερικανές κοινωνίες. Επειδή ήταν ένας από τους πρώτους και πιο προηγμένους μεσοαμερικανικούς πολιτισμούς την εποχή εκείνη, θεωρούνταν ως ο κύριος πολιτισμός που γέννησε τους περισσότερους μεσοαμερικανικούς πολιτισμούς.
Τι απέγιναν;
Γύρω στο 400 π.Χ., το ανατολικό μισό της γης των Ολμέκων ερήμωσε -πιθανότατα εξαιτίας των περιβαλλοντικών αλλαγών. Ίσως πάλι να μετακινήθηκαν εξαιτίας της ηφαιστειακής δραστηριότητας στην περιοχή. Άλλη θεωρία υποστηρίζει ότι δέχτηκαν επιδρομή, αλλά κανείς δεν γνωρίζει ποιοι μπορεί να ήταν οι εισβολείς.

Vadoma: Μια παράξενη φυλή.

 

ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΙΟ ΠΑΡΑΞΕΝΕΣ ΚΑΙ ΑΙΝΙΓΜΑΤΙΚΕΣ ΦΥΛΕΣ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ!!!Στην ZIBABUE υπάρχει μια παράξενη αλλά συνάμα αινιγματική φυλή που ονομάζεται  VADOMA ή WADOMA αυτή η φυλή μαύρων ιθαγενών βρίσκεται στην περιοχή  CHIRUMA HILLS κοντά στους ποταμούς ZEMBOSI, στην κοιλάδα URUNGE και στον νομό SIPOLILO. 

Τους  αποκαλούν αλλιώς << οι άνθρωποι στρουθοκάμηλοι >>, έχουν μια ιδιαιτερότητα στα πόδια τους που οι ιατροί λένε ότι οφείλεται σε γενετική ανωμαλία. Πως γίνεται όμως μια ολόκληρη φυλή 500-600 ατόμων να έχουν το ίδιο πρόβλημα; Οι VADOMA όπως τους αρέσει να τους αποκαλούν αντί για πέντε δάχτυλα στο κάθε πόδι έχουν δυο. Αν και έχουν δυο δάχτυλα στο κάθε πόδι μπορούν και περπατάνε κανονικά αν και λίγο περίεργα και μπορούν και τρέχουν σαν τον άνεμο.

ΓΙΑΤΙ ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΔΕΝ ΜΟΡΦΩΝΟΥΝ

Όταν το 1990, για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά, απονεμήθηκε στον Τζον Τέϊλορ Γκάττο ο τίτλος του "Δασκάλου της Χρονιάς της Νέας Υόρκης", στην ομιλία αποδοχής του τίτλου που εκφώνησε, δεν αρκέστηκε σε απλές ευχαριστίες, αλλά εξαπέλυσε ένα δριμύ κατηγορώ στην συμβατική λογική που διέπει την εκπαίδευση. Μίλησε για το ρόλο που πρέπει να διαδραματίζει η εκπαίδευση για το άτομο, την οικογένεια και την κοινωνία στην σύγχρονη εποχή. Δεν απευθύνθηκε μόνο στη Νέα Υόρκη και τους μαθητές του.

Τα λόγια του εκφράζουν και τις ανησυχίες των εκπαιδευτικών και των γονιών όπου και αν βρίσκονται. Τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε στη μόρφωση και την δημιουργική απασχόληση των παιδιών μας είναι σοβαρά και πολύπλοκα και δεν αποτελούν αποκλειστική ευθύνη των σχολείων. Κι όμως τα σχολεία μπορούν να δημιουργήσουν τις κατάλληλες συνθήκες για την διαμόρφωση της κοινωνίας και του κόσμου που ονειρευόμαστε. Έτσι έχουμε την ευχαρίστηση να δημοσιεύσουμε αυτή την φλογερή ομιλία ενός από τους πιο ένθερμους οπαδούς της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης.

Τι εννοούμε ως πραγματικότητα;

Roger Penrose*

Μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι ο κόσμος στον οποίο ζούμε δεν είναι απλώς αποκύημα της φαντασίας μας;
Τι εννοούμε ως «πραγματικότητα»; Για όσους από εμάς θεωρούν εαυτούς πραγματιστές, ρεαλιστές, υπάρχει μια λογική απάντηση: «Η πραγματικότητα αποτελείται από τα πράγματα - τραπέζια, καρέκλες, σπίτια, πλανήτες, ζώα, ανθρώπους κ.ο.κ. - τα οποία είναι φτιαγμένα από ύλη». Θα συμπεριλαμβάναμε ίσως σε αυτά και μερικές πιο αφηρημένες έννοιες όπως ο χώρος και ο χρόνος, και θα αναφερόμασταν στο σύνολο όλων αυτών των «πραγματικών» πραγμάτων με τον όρο «το Σύμπαν».

Ορισμένοι θα μπορούσαν να αντιτάξουν ωστόσο ότι αυτή δεν είναι ολόκληρη η πραγματικότητα. Το ζήτημα που τίθεται κυρίως είναι αυτό της πραγματικότητας του μυαλού μας. Δεν θα έπρεπε να συμπεριλάβουμε τις συνειδητές εμπειρίες ως κάτι πραγματικό; Ή έννοιες όπως η αλήθεια, η αρετή ή η ομορφιά;

Ορισμένοι πραγματιστές μπορεί να υιοθετήσουν μια πεισματικά υλιστική άποψη και να θεωρήσουν τη νοητική ικανότητα και όλα τα χαρακτηριστικά της δευτερεύοντα σε σχέση με ό,τι είναι υλικά πραγματικό. Οι νοητικές μας καταστάσεις στο κάτω κάτω (θα μπορούσαν να πουν μερικοί) αποτελούν απλώς τα εμφανή χαρακτηριστικά της κατασκευής και της συμπεριφοράς του «υλικού» εγκεφάλου μας. Συμπεριφερόμαστε με συγκεκριμένους τρόπους επειδή ο εγκέφαλός μας ενεργεί σύμφωνα με τους φυσικούς νόμους - τους ίδιους νόμους στους οποίους υπακούουν όλα τα πράγματα που είναι φτιαγμένα από φυσική ύλη. Η συνειδητή νοητική εμπειρία επομένως δεν έχει άλλη πραγματικότητα πέρα από την πραγματικότητα της ύλης που προκαλεί την ύπαρξή της. Παρ' ότι ακόμη δεν έχει κατανοηθεί πλήρως, είναι απλώς ένα «επιφαινόμενο» το οποίο δεν έχει καμία επιπρόσθετη επιρροή, πέραν των επιταγών των φυσικών αυτών νόμων, στον τρόπο με τον οποίο συμπεριφέρεται ο οργανισμός μας.

9 κρίσιμα ερωτήματα για το μυαλό μας

Η λειτουργία του ανθρώπινου εγκεφάλου και η ταυτότητα της συνείδησης επιφυλάσσουν στην επιστήμη πολλές ακόμη εκπλήξεις. Τα πρόσφατα ανατρεπτικά ευρήματα μας δίνουν ωστόσο μια «γαργαλιστική» πρόγευση. Τώρα ξέρουμε ότι οι νευρώνες αναγεννώνται, είδαμε τις αναμνήσεις να δημιουργούνται και μάθαμε ότι δεν είναι το μέγεθος που κάνει έναν εγκέφαλο εξυπνότερο...

ΤΗΣ ΕMMA ΥOUNG1 Από τι είναι φτιαγμένες οι αναμνήσεις;

Οι αναμνήσεις είναι το βασικό υλικό της σκέψης. Συμβουλευόμαστε τα αποθέματα γνώσης μας κάθε φορά που εκτελούμε μια εργασία, που επικοινωνούμε μέσω της ομιλίας ή που σχηματοποιούμε ακόμη και τις πιο απλές έννοιες. Παρ΄ όλα αυτά η «υλική» μορφή τους αποτελεί μυστήριο. Ποιες μεταβολές συντελούνται στον εγκέφαλο όταν μια νέα ανάμνηση κωδικοποιείται;
Ενα πράγμα το οποίο γνωρίζουμε με βεβαιότητα είναι ότι ο σχηματισμός των αναμνήσεων έχει σχέση με την ενίσχυση των συνάψεων που συνδέουν τα νευρωνικά κύτταρα. Μελετώντας θαλάσσια σαλιγκάρια, τα οποία έχουν ένα σχετικά απλό νευρικό σύστημα, μια ομάδα ερευνητών με επικεφαλής τον Κέλσι Μάρτιν του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας στο Λος Αντζελες παρακολούθησε πέρυσι για πρώτη φορά αναμνήσεις να σχηματίζονται, με τη μορφή νέων πρωτεϊνών που εμφανίζονται στις συνάψεις.

ΠΟΙΟΣ ΘΕΟΣ ΕΦΤΙΑΞΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΠΟΥ ΖΟΥΜΕ;

ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΕΙΝΑΙ ΒΑΣΙΣΜΕΝΟ ΣΤΗΝ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΚΟΣΜΟΘΕΩΡΙΑΣ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ: «ΑΝΤΕΧΕΙΣ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ; -ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΑΙΧΜΑΛΩΣΙΑΣ»

Αρκετοί προφανώς θα είναι αυτοί που θα διαφωνήσουν με την άποψη πως ο κόσμος μας μπορεί να δημιουργήθηκε από κάποιον Λογικό Νου (Θεό?). Όμως τα πάντα στη φύση λειτουργούν στηριγμένα σε μαθηματικές δομές, οι οποίες φυσικά προϋποθέτουν την ύπαρξη Λογικής. Η Λογική υποδηλώνει την ύπαρξη κάποιου Νου και ο Νους φυσικά σε κάποιον ανήκει… Άλλωστε θα πρέπει να λάβουμε υπόψη μας ένα βασικό αξίωμα: «Ποτέ το άννοο (το άνευ νου) δεν δημιουργεί το έννοο (το έχων νου)».

Προκειμένου λοιπόν να βρούμε την απάντηση στο ερώτημα «Ποιος θεός έφτιαξε τον κόσμο που ζούμε;», θα πρέπει να ανατρέξουμε σε κάποια αρχαία κείμενα, ώστε να κάνουμε μια συρραφή στοιχείων για να σκιαγραφήσουμε την εικόνα του δημιουργού μας.

---

1ο ΣΤΟΙΧΕΙΟ:

Πλωτίνος Ένν. V,IV1 – Πρόκλου Πλάτωνος Θεολογικά II-Ψ- Διονυσίου Αεροπαγ.π. θείων ονομάτων. Δι’ ανάλογον αντίληψιν περί πρώτης αρχής βλ. Ιάμβλ. π. μυστ. VIII,2

ΠΩΣ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΚΛΕΙΣΟΥΜΕ ΟΡΙΣΤΙΚΑ ΤΟΝ ΚΥΚΛΟ ΤΩΝ ΜΕΤΕΝΣΑΡΚΩΣΕΩΝ

ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΕΙΝΑΙ ΒΑΣΙΣΜΕΝΟ ΣΤΗΝ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΚΟΣΜΟΘΕΩΡΙΑΣ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ:

«ΑΝΤΕΧΕΙΣ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ; -ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΑΙΧΜΑΛΩΣΙΑΣ»

Οι περισσότεροι θεωρούν πως είναι υποχρέωση του ίδιου του ανθρώπου να εξαλείψει το αρνητικό του κάρμα και μ’ αυτόν τον τρόπο να απαλλαχθεί από τον κύκλο των μετενσαρκώσεων. Αυτό όμως είναι μια πλάνη η οποία σκοπίμως επικράτησε, ώστε ο αέναος κύκλος της ενέργειας να διαιωνίζεται προς όφελος των διαχειριστών αυτού του κόσμου. Αυτοί, είναι σκοτεινές δυνάμεις τις οποίες ο Χριστός αποκαλεί «άρχοντες» ή «ο άρχων του κόσμου τούτου». Αυτές είναι οι δυνάμεις και οι εξουσίες του εκπεσόντα Εωσφόρου, ο οποίος δημιούργησε μια ολόκληρη ιεραρχία ισχυρών οντοτήτων που ελέγχουν τον ορατό και αόρατο ενεργειακό κόσμο μας. Αυτές οι δυνάμεις κρατάνε όμηρο τον Ουράνιο Άνθρωπο καθώς τον έχουν περιβάλλει με πολλά σώματα/κελιά ‒όπως και οι ανατολικές θρησκείες λένε‒ που ο άνθρωπος τα ταυτίζει με τον εαυτό του. Σχετικά με αυτό, το Απόκρυφο Ευαγγέλιο του Ιωάννη λέει:

Διαίσθηση και Συνείδηση: Ο ρόλος της διαίσθησης στη μελέτη της συνείδησης

Ο ρόλος της διαίσθησης στη μελέτη της συνείδησης

...του Θανάση Πρωτόπαπα

Ορισμοί

Το θέμα της εισήγησης είναι «ο ρόλος της διαίσθησης στη μελέτη της συνείδησης», άρα καλό είναι να ξεκαθαρίσω από την αρχή, όσο αυτό είναι δυνατό, τι εννοώ «διαίσθηση» και τι εννοώ «συνείδηση», για το πλαίσιο της σημερινής συζήτησης.

Το λεξικό της φιλοσοφίας του Πελεγρίνη δεν περιλαμβάνει λήμμα «διαίσθηση» - περιλαμβάνει όμως λήμμα «ενόραση» το οποίο δίνεται ως απόδοση του λατινικού «intuitio» και του αγγλικού «intuition», άρα καλύπτει αυτό που συζητάμε φέτος εδώ. Τι είναι λοιπόν η ενόραση; Ο γενικός ορισμός του Πελεγρίνη είναι «ότι με αυτήν εννοείται οτιδήποτε μπορεί να συλληφθεί κατά τρόπο άμεσο». Η άμεση γνώση της ενόρασης «αντιδιαστέλλεται προς τη γνώση που αποτελεί προϊόν της διασκεπτικής ενέργειας του νου» και «υφίσταται όταν εκείνο που γνωρίζει κανείς δεν το συνάγει από άλλες προκείμενες προτάσεις».

Στο λεξικό της κοινής νεοελληνικής του ιδρύματος Τριανταφυλλίδη, η ενόραση είναι «τρόπος γνώσης άμεσης, χωρίς την παρέμβαση του λογικού», ενώ η διαίσθηση είναι, μεταξύ άλλων, «απροσδιόριστη γνώση αυτού που δεν μπορεί να αποδειχτεί με τη λογική ή αυτού που δεν υπάρχει ακόμη».

Άμεση γνώση λοιπόν, που δεν συνάγεται από άλλες προκείμενες προτάσεις. Ας κρατήσουμε αυτό για τη διαίσθηση και ας εξετάσουμε τη δεύτερη λέξη του τίτλου.

Τι λέει ο Πελεγρίνης για τη συνείδηση; Όχι για τον ηθικό όρο που έχει να κάνει με τη διάκριση του καλού από το κακό, αλλά για την «εσωτερική αντίληψη», την «παρατήρηση» ή «επισήμανση των εσωτερικών λειτουργιών του νου ή της ψυχής». Επεξηγεί: «Τέτοιες εσωτερικές λειτουργίες, που μπορεί να συλλάβει κανείς μέσω της συνείδησής του, είναι το αντιλαμβάνεσθαι, το διανοείσθαι, το αμφιβάλλειν, το γιγνώσκειν, το βούλεσθαι, το προτίθεσθαι κ.ά.». Στο ίδιο πλαίσιο αναφέρεται και ο όρος «ενδοσκόπηση» οριζόμενος ως «διαδικασία μέσω της οποίας παρακολουθεί κανείς τις λειτουργίες της ίδιας της ψυχής του». Παρακάτω, λέει: «Αναμφιβόλως, η συνείδηση αποτελεί για τον καθένα μας το πράγμα εκείνο που του δίδεται περισσότερο άμεσα από οποιοδήποτε άλλο πράγμα, έτσι ώστε να είναι αδύνατον κανείς να αμφισβητήσει την ύπαρξη της συνείδησής του. Όταν συνειδητοποιεί κανείς ένα γεγονός μέσα του, λογικά δεν είναι δυνατόν να έχει την παραμικρή αμφιβολία γι’ αυτό• προφανώς, είναι άστοχο, έχοντας συνείδηση κάποιος του συναισθήματος του πόνου του, π.χ., να πει ‘δεν είμαι βέβαιος ότι πονώ’. Ωστόσο, παρά τη βεβαιότητα την οποία μπορεί να έχει ο καθένας μας για την ύπαρξη της συνείδησής του, είναι αδύνατον να περιγράψει στους άλλους τι είναι αυτό που αποκαλεί ‘συνείδηση’».

Αυτό που βλέπουμε μήπως είναι τελικά αυτό που σκεπτόμαστε;

Αυτό που βλέπουμε μήπως είναι τελικά
αυτό που σκεπτόμαστε;

...του Νικόλαου Σμύρνη

Κοιτάζοντας γύρω μας, έχουμε πάντα τη βεβαιότητα ότι αυτό που βλέπουμε είναι μια πιστή αποτύπωση του πραγματικού κόσμου που μας περιβάλλει. Ο γνωστός νευροφυσιολόγος Vernon Mountcastle λέγει ότι «στην πραγματικότητα είμαστε φυλακισμένοι μέσα σε έναν εγκέφαλο και η μόνη μας επικοινωνία με τον έξω κόσμο γίνεται με διαύλους επικοινωνίας, τις αισθήσεις, που μεταφέρουν ένα πολύ μικρό κομμάτι πληροφοριών για το τι συμβαίνει εκεί έξω». Σ’ αυτή τη φιλτραρισμένη αναπαράσταση του κόσμου θα πρέπει να προσθέσουμε και τη διαστρέβλωση, μεγέθυνση ή σμίκρυνση του ποσού πληροφοριών που γίνεται σε όλα τα επίπεδα επεξεργασίας καθώς οι πληροφορίες αυτές οδεύουν μέσα στο Κεντρικό Νευρικό Σύστημα.

Θα μπορούσε να πει κανείς ότι αυτό που βλέπουμε δεν είναι τελικά παρά το αποτέλεσμα πολλαπλής σύνθετης και επιλεκτικής επεξεργασίας του σήματος που διεγείρει την όραση, δηλαδή της φωτεινής ακτινοβολίας που έρχεται από τον κόσμο που βρίσκεται έξω από εμάς.

Ας προσπαθήσουμε λοιπόν να παρακολουθήσουμε τα βήματα αυτής της επεξεργασίας καθώς η φωτεινή ακτινοβολία από το περιβάλλον διεγείρει το όργανο της όρασης, δηλαδή τον αμφιβληστροειδή χιτώνα του ματιού. Τα κύτταρα του χιτώνα αυτού είναι ευαίσθητα στην ένταση της ακτινοβολίας και στο μήκος κύματος της ακτινοβολίας που είναι και τα χαρακτηριστικά που την καθορίζουν. Από το σημείο αυτό και πέρα, το σύστημα αρχίζει να γίνεται επιλεκτικό. Ενώ το μήκος κύματος της φωτεινής ακτινοβολίας είναι συνεχές στο ορατό φάσμα, οι φωτοϋποδοχείς, τα φωτοευαίσθητα δηλαδή κύτταρα του ματιού μας, απαντούν επιλεκτικά σε τρεις ζώνες μήκους κύματος που αντιστοιχούν στο μπλε, πράσινο και κίτρινο κόκκινο χρώματα. Έτσι το συνεχές φάσμα μετατρέπεται σε έναν συνδυασμό τριών βασικών στοιχείων και με το συνδυασμό αυτό αντιλαμβανόμαστε το μήκος κύματος της φωτεινής ακτινοβολίας και το κωδικοποιούμε σε κατηγορίες, τα χρώματα. Ήδη λοιπόν από τον αμφιβληστροειδή ξεκινά μια διαδικασία μετατροπής της πληροφορίας, για το μήκος κύματος του φυσικού ερεθίσματος, σε περιορισμένο αριθμό κατηγοριών που είναι ουσιαστικά μια μείωση της πληροφορίας. Τα φωτοευαίσθητα κύτταρα μεταφέρουν την πληροφορία για την ένταση της φωτεινής ακτινοβολίας στα γαγγλιακά κύτταρα που είναι ο πρώτος νευρικός σταθμός επεξεργασίας των οπτικών ερεθισμάτων. Τα γαγγλιακά κύτταρα κωδικοποιούν την πληροφορία για την ένταση της φωτεινής ακτινοβολίας σε κάθε σημείο όχι κατά απόλυτη τιμή αλλά σαν διαφορά έντασης. Έτσι, κάθε γαγγλιακό κύτταρο απαντά όχι στο επίπεδο φωτεινότητας που έρχεται από ένα σημείο του εξωτερικού χώρου, αλλά στην αλλαγή του επιπέδου φωτεινότητας ανάμεσα σε γειτονικά σημεία. Για να κάνει αυτή την επεξεργασία το κάθε γαγγλιακό κύτταρο συλλέγει την πληροφορία έντασης φωτεινής ακτινοβολίας από ένα σύνολο γειτονικών φωτοϋποδοχέων του αμφιβληστροειδούς. Το σύνολο αυτό είναι μεγάλο για την περιφέρεια του αμφιβληστροειδούς και πολύ μικρότερο για την κεντρική περιοχή της ωχράς κηλίδος.