Κυριακή 24 Ιουλίου 2011

Ο Νιλ Άρμστρονγκ πάτησε πράγματι στο φεγγάρι το 1969;


Με αφορμή τη σημερινή επίσκεψη του Λούις Άρμστρονγκ, του πρώτου (;) ανθρώπου που πάτησε στο φεγγάρι στις 20 Ιουλίου 1969 και αναφώνησε υπερήφανα: "Ένα μικρό βήμα για μένα, ένα μεγάλο βήμα για την ανθρωπότητα", στην Αθήνα, για να μιλήσει στην ημερίδα "Από το όραμα στην επιτυχία" (90 ευρώ για όποιον θέλει να την παρακολουθήσει!), σκέφτηκα να παραθέσω διάφορα στοιχεία για εκείνη την πρώτη... προσσελήνωση. Άλλωστε, εκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο πιστεύουν πως το Apollo 11 ουδέποτε πήγε στη σελήνη, αλλά το ταξίδι του - στην έρημο της Νεβάδα - αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες συνωμοσίες της ιστορίες, καλά (;) στημένη από την πανίσχυρη NASA.

Ιστορικό


Αμφιβολίες για την κατάκτηση της σελήνης εμφανίστηκαν λίγο καιρό μετά το κοσμοϊστορικό αυτό γεγονός. Διάφορα σενάρια ακούστηκαν και αυτό αποτυπώθηκε και στο Hollywood με την ταινία "Capricom 1" το 1978. Θέμα αυτής της ταινίας ήταν η διαστημική αποστολή για την προσσελήνωση. Στην ταινία η απογείωση έγινε κανονικά αλλά η προσγείωση έγινε όχι στη σελήνη αλλά στη Νεβάδα, σε ένα στούντιο όπου και κινηματογραφήθηκε η υποτιθέμενη και διαφημιζόμενη προσσελήνωση. Το Φεβρουάριο του 2000 ξεκίνησε ένα νέος κύκλος συζητήσεων και αντιπαραθέσεων μετά την προβολή ενός ωριαίου ντοκιμαντέρ από το αμερικανικό τηλεοπτικό δίκτυο Fox TV με τίτλο: "Θεωρίες συνομωσίας: Προσεδαφιστήκαμε στο φεγγάρι;" Το συγκεκριμένο δίκτυο προβάλλει τη σειρά “The X-Files” και τη συγκεκριμένη εκπομπή παρουσίασε ο ηθοποιός Μιτς Πιλέτζι, ο γνωστός A. D. Walter Skinner των X-Files. Σ’ αυτή την εκπομπή παρουσιάστηκαν χαρακτηριστικές συνεντεύξεις ανθρώπων που πιστεύουν ότι οι αποστολές "Απόλλων" της δεκαετίας ’60 κι ’70 δεν ήταν τίποτα άλλο παρά μία μεγάλη κρατική φάρσα της Αμερικανικής Εταιρίας Διαστήματος και Αεροναυτικής (NASA). Το κεντρικό πρόσωπο στο ντοκιμαντέρ ήταν ο Μπιλ Κέισινγκ, επιφανής φυσικός και συγγραφέας του δημοφιλούς στην Αμερική βιβλίου “Was it only a paper moon?”, ο οποίος είχε δουλέψει αρκετά για το συγκεκριμένο θέμα και είχε ταξινομήσει ενδείξεις που αποδεικνύουν τη φάρσα: φωτογραφίες που ελήφθησαν από αστροναύτες, τεχνικές λεπτομέρειες, μελέτες γνωστών φυσικών και μαρτυρίες κι από τους ίδιους τους αστροναύτες.
Ένα άλλο βιβλίο είναι του φυσικού Ραλφ Ρενέ με τον τίτλο “NASA mooned America” που περιέχει λεπτομερή ανάλυση των φωτογραφιών που ελήφθησαν κατά την προσσελήνωση. Το βιβλίο καταλήγει πως η προσσελήνωση δεν έγινε ποτέ αλλά έγινε προσεδάφιση στη Νεβάδα, και μάλιστα στην Περιοχή 51 (η περιβόητη Area 51). Η όλη αυτή "φάρσα" έγινε για λόγους προπαγάνδας μεσούντος του Ψυχρού Πολέμου. Η Αμερικανική κυβέρνηση έπρεπε να προηγηθεί της Σοβιετικής Ένωσης στην κατάκτηση της Σελήνης, μια και οι Σοβιετικοί είχαν πρώτοι κατακτήσει το διάστημα με τον Γιούρι Γκαγκάριν στις 12 Απριλίου 1961.
Η έρημος της Νεβάδα είναι το ιδανικό μέρος για κάθε σκηνοθετημένη απάτη, καθώς η έρημος εκτείνεται σε εκατοντάδες χιλιόμετρα. Βέβαια, η NASA αρνείται τα πάντα και απαντά κατηγορηματικά κι έντονα (τι άλλο θα μπορούσε να κάνει!). Αμφισβητούνται όλες οι ψυχροπολεμικές θεωρίες και λεπτομερείς αναλύσεις κατατροπώνουν ενθουσιασμένους ερευνητές, κάνοντας λόγο για λανθασμένες και δήθεν "επιστημονικές" θεωρίες. Αυτός ο πόλεμος κρατά χρόνια τώρα. Όλοι οι πόλεμοι όμως κρίνονται στις λεπτομέρειες και αυτός δεν αποτελεί εξαίρεση. Τα ντοκουμέντα είναι πολλά και όχι όλα αμφισβητήσιμα. Το 20% των Αμερικανών πιστεύουν ότι η πρώτη προσσελήνωση ήταν μια φάρσα. Φανταστείτε τι πιστεύει ο υπόλοιπος κόσμος!

Φωτογραφίες-ντοκουμέντα

 Εικόνα 1: Το περίφημο αποτύπωμα του ποδιού του Μπαζ Όλντριν. Η βαρύτητα στη σελήνη είναι το 1/6 της γήινης. Άρα, λοιπόν, ένας αστροναύτης με τον εξοπλισμό του ζυγίζει στη Γη σχεδόν 250 κιλά. Στην επιφάνεια της σελήνης με μικρότερη βαρύτητα θα μπορούσε να αφήσει ένα αποτύπωμα τόσο βαθύ και καθαρό; Τι απαντά η NASA: μπορεί ένας αστροναύτης στην επιφάνεια της σελήνης να ζυγίζει κάτι παραπάνω από 30 κιλά, αλλά το έδαφος είναι ιδιόμορφο. Η σκόνη στην επιφάνειά της είναι σαν πούδρα. Αυτό σημαίνει πως ακόμα κι ένα παιδί αν το βάλεις να περπατήσει πάνω σε μια επιφάνεια με ένα υλικό ιδιόμορφο (όπως π.χ. αλεύρι) θα αφήσει αποτύπωμα. Σχόλιο: Κανείς δεν αντιλέγει, βέβαια, αλλά το θέμα είναι πόσο βαθιά μπορούν να είναι;








Εικόνες 2 και 3: Οι δύο αυτές φωτογραφίες είναι με μια πρώτη ματιά άψογες. Αυτό όμως που προκαλεί σκέψεις είναι το εξής: Ο φωτογραφιζόμενος αστροναύτης και στις δύο εικόνες είναι ο Νιλ Άρμστρονγκ. Ο φωτογράφος δηλαδή είναι ο Μπαζ Όλντριν. Απ’ ότι ξέρουμε οι φωτογραφικές μηχανές βρισκόταν στο στήθος του κάθε αστροναύτη. Σε αυτές τις εικόνες όμως η λήψη φαίνεται να έγινε σε ύψος 4 περίπου μέτρων (ειδικά στην αριστερή εικόνα)! Ο Μπαζ Όλντριν από την αντανάκλαση δεν φαίνεται να στέκεται σε λόφο ή βράχο. Ποιος έβγαλε την φωτογραφία; Δεν ήταν μόνοι; Τι απαντά η NASA: No comment.

Εικόνα 4: Αυτός αριστερά είναι ο Νιλ Άρμστρονγκ. Στην αντανάκλαση στο σκάφανδρο φαίνεται ξεκάθαρα η μορφή του Μπαζ Όλντριν να φωτογραφίζει. Από την αντανάκλαση λοιπόν βλέπουμε και τη σκιά του Μπαζ. Από τη διεύθυνση της σκιάς συμπεραίνουμε πως ο ήλιος θα έπρεπε να ήταν πίσω και δεξιά από την πλάτη του φωτογραφιζόμενου. Όμως φαίνεται το σώμα του να φωτίζεται άπλετα από την αριστερή πλευρά του. Τι απαντά η NASA: Μπορούμε να έχουμε πολλαπλές σκιές γιατί εκτός από τον Ήλιο και η Γη φωτίζει την επιφάνεια της σελήνης. Άρα έχουμε δύο πηγές φωτός. Γι’ αυτό κι έχουμε δύο διαφορετικές σκιές των αστροναυτών. Σχόλιο: Αν είχαμε δύο πηγές φωτός δεν θα είχαμε δυο σκιές στο ίδιο αντικείμενο αντί για μια σκιά σε κάθε αντικείμενο, αλλά διαφορετικής κατεύθυνσης μεταξύ τους;

Εικόνα 5: Όπως αναφέρει η NASA καμία από τις αποστολές "Απόλλων" δεν έφερε επιπλέον εξοπλισμό φωτισμού. Άρα ως μόνη πηγή φωτός υπήρχε ο Ήλιος. Κι όμως αν παρατηρήσουμε τα βέλη θα δούμε πως υπάρχουν πολλές σκιές με διαφορετικές κατευθύνσεις. Τίθεται, επομένως, το εξής ερώτημα: Πόσους ήλιους έχουμε πια; Τι απαντά η NASA: Η δικαιολογία κι εδώ είναι η ύπαρξη δύο διαφορετικών πηγών φωτός. Η NASA μάλιστα λεει και το εξής: όταν περπατάμε στο δρόμο το βράδυ με πανσέληνο βλέπουμε τη σκιά μας. Όταν όμως πλησιάσουμε σε κάποια λάμπα του δρόμου τότε θα δημιουργηθούν δύο διαφορετικές σκιές από το ίδιο μας το σώμα.

Εικόνα 6: Οι δύο υπερήφανοι Αμερικανοί αστροναύτες στήνουν την σημαία των ΗΠΑ στην «επιφάνεια της σελήνης». Είναι όμως παράξενο το πώς γίνεται να κυματίζει η σημαία στο διάστημα αφού δεν υπάρχει ατμόσφαιρα στη σελήνη και κατά συνέπεια ούτε άνεμοι. Τι απαντά η NASA: Η σημαία κυματίζει γιατί έτσι την ξεδίπλωσαν οι αστροναύτες. Εκτός από τον ιστό που τη συγκρατούσε υπήρχε και μια οριζόντια ράβδος στην κορυφή της. Σχόλιο: Το γεγονός ότι η ύπαρξη και δεύτερης ράβδου θα συντελούσε στο αντίθετο μένει ασχολίαστο από τη NASA.

Εικόνα 7: Ο Μπαζ Όλντριν κατεβαίνει από την άκατο. Ο ήλιος φαίνεται να είναι πίσω από αυτή. Ακόμα και στη Γη, όπου υπάρχει ατμόσφαιρα και αντανακλάσεις του φωτός, ό,τι βρίσκεται στη σκιά είναι μόλις ορατό. Στη σελήνη που δεν υπάρχει ατμόσφαιρα θα έπρεπε ό,τι βρίσκεται στη σκιά να είναι κατάμαυρο. Παρόλα αυτά βλέπουμε ξεκάθαρα τις πτυχές στη στολή του αστροναύτη και τις λεπτομέρειες στο κάτω μέρος της ατράκτου. Τι απαντά η NASA: Οι κάμερες των αστροναυτών ήταν ρυθμισμένες να αποτυπώνουν τα πιο κοντινά αντικείμενα. Υπάρχει διάχυτο φως και από τον Ήλιο και από τη Γη. Γι’ αυτό και η πεντακάθαρη απεικόνιση ακόμα και των πιο μικρών λεπτομερειών.

Εικόνα 8: Άλλη μια φωτογραφία με έκδηλο το παράδοξο του φωτισμού. Ο Άρμστρονγκ και ο Όλντριν ξεδιπλώνουν τη σημαία. Και οι δύο έχουν το ίδιο περίπου ύψος και η απόσταση μεταξύ τους μικρότερη από 2 μέτρα. Γιατί όμως η σκιά του Όλντριν είναι διπλάσια από του Άρμστρονγκ (όσο μπορούμε να διακρίνουμε); Τι απαντά η NASA: Επαναλαμβάνει για άλλη μια φορά τη θεωρία των δύο πηγών φωτός. Σχόλιο: Όπως φαίνεται στο διάστημα ο Ήλιος είναι επιλεκτικός όσον αφορά τις ακτίνες του και πού θα τις ρίξει!

Εικόνα 9: Εδώ έχουμε μια φωτογραφία της σεληνακάτου μετά την προσσελήνωσή της. Το παράδοξο είναι ότι σε καμιά φωτογραφία δεν υπάρχει κρατήρας από την προσσελήνωση. Αυτό είναι αρκετά περίεργο καθώς οι σεληνάκατοι διέθεταν μηχανισμό ώσης (ρουκέτα) 25.000 λιβρών συνολικά. Τι απαντά η NASA: Οι μηχανές σχεδιάστηκαν έτσι ώστε να διακοπεί η λειτουργία τους λίγα μέτρα πάνω από την επιφάνεια της σελήνης για να ακουμπήσει μαλακά στο έδαφος. Άλλωστε, λόγω της έλλειψης ατμόσφαιρας, η ώση της ρουκέτας ήταν μόλις 3.000 λίβρες.

Εικόνα 10: Αν πιστεύετε πως η αστερόεσσα βρίσκεται ακόμα καρφωμένη στο φεγγάρι κάνετε λάθος. Η σημαία καρφώθηκε 4 μόλις μέτρα από τη σεληνάκατο. Κατά την αποσελήνωση της σεληνακάτου φυσικά πρέπει να έγινε στάχτη από τη φλόγα της ακάτου. Παρόλα αυτά οι Αμερικανοί αστροναύτες είπαν πως το τελευταίο πράγμα που διέκριναν από ψηλά επιστρέφοντας στη Γη ήταν η σημαία τους. Τι απαντά η NASA: Τα καύσιμα που χρησιμοποιήθηκαν από τις ακάτους ήταν ένα μείγμα από υδροζίνη κι έναν οξειδωτικό παράγοντα (dinitrogen tetroxide). Αυτά τα δύο χημικά αναμείχθηκαν με τέτοια αναλογία που το τελικό προϊόν της καύσης δεν έδωσε φλόγα. Σχόλιο: Δηλαδή οι άκατοι έκαναν καύση αλλά χωρίς φλόγα..;
ΣυμπέρασμαΤα συμπεράσματα είναι δικά σας. Μπορείτε να κρίνετε και τα ντοκουμέντα και τις απαντήσεις από τους ειδικούς της NASA. Κάτι άλλο που μπορεί να παρατηρήσει κανείς είναι το εξής: όλες οι φωτογραφίες από το διάστημα μας παρουσιάζουν ένα σκοτεινό διάστημα. Στη Γη όταν δεν έχουμε συννεφιά βλέπουμε κάποια αστέρια στον ουρανό αλλά όχι όλα λόγω της ατμόσφαιρας της Γης. Στη σελήνη δεν θα έπρεπε να έχουμε ιδιαίτερα φωτεινές απεικονίσεις των άστρων καθώς δεν υπάρχει ατμόσφαιρα; Δεν θα έπρεπε δηλαδή η απουσία ατμόσφαιρας να συντελέσει στο να φαίνονται αν όχι όλα τα αστέρια τότε πολύ περισσότερα από αυτά που φαίνονται από τη Γη;
Μια από τις μεγαλύτερες συνωμοσίες που έγιναν ποτέ, μπροστά στα μάτια μας, ή απλά έργο της φιλοσυνωμοτικής διάθεσης του ανθρώπινου μυαλού;
ΥΓ: Πιστεύετε ή όχι στην παραπάνω συνωμοσία, αξίζει να επισκεφτείτε το http://moon.google.com, όπου μπορεί να δει κανείς τις 6 προσσεληνώσεις των Αμερικανών την περίοδο 1969-1972.



Πηγή : Tο ιστολογιό μου 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...