Δευτέρα 10 Οκτωβρίου 2011

Πραγματεία στον ‘Ερωτα


Βαρελίδης Ευάγγελος

Το ζητούμενο του σαρκικού έρωτα είναι η Ψυχική Ένωση

Τον Δεκέμβριο του 1986 κάποια καθηγήτρια της δεύτερης τάξης ενός γυμνασίου της Θεσσαλονίκης, ζήτησε από τους μαθητές της, στο μάθημα ελεύθερη έκφραση, να γράψουν το σημαντικότερο πρόβλημα που τους απασχολούσε.

Ο έρωτας πήρε το 80% των απαντήσεων και σ’ αυτό το 80% η ποιότητα άρχιζε από την χυδαιότητα μέχρι την υψηλότερη δυνατή έκφραση της ερωτικής πραγματικότητας των εφήβων.

Παραθέτω την απάντηση μιας δεκατετράχρονης κοπελιάς που περικλείει όλη την ουσία του αδιέξοδου και του πόνου στον Έρωτα που ζούνε μικροί και μεγάλοι σ’ αυτό που λέμε πολιτισμένος κόσμος.

Δεν ξέρω·

Νομίζω πως ερωτεύθηκα.

Αν είναι λάθος ή όχι δεν το ξέρω, εγώ αυτό αισθάνομαι.

Δεν ξέρω, αλλά πονάει

Πονάει πολύ.

Η λέξη τραγούδι προέρχεται από την ελληνική λέξη τραγωδία και συνήθως περιγράφει μια μικρή τραγωδία, παραπονεμένα λόγια έχουν τα τραγούδια μας. Και ο πόνος που εκφράζεται σ’ αυτά είναι ο εξαιρετικά ισχυρός  της ερωτικής μας απογοήτευσης.

Όλος τούτος ο πόνος του έρωτα που τόσο συχνά και ισχυρά εκφράζει την θλίψη του στα τραγούδια μας δεν είναι τίποτε άλλο από τον πόνο μιας χαμένης ευτυχίας, που αδυνατούμε να προσεγγίσουμε, εξ’ αιτίας της αιχμαλωσίας μας στα σκοτεινά κελιά του εκχυδαϊσμένου έρωτα, τα οποία κτίζονται από την προπαγάνδα του πεζοδρομίου, την εκκλησία παλαιότερα,  την πορνεία και πορνογραφία τώρα, και όλες τις αφύσικες διαστροφές με τις οποίες τελευταίως έχει εμπλουτισθεί η κοινωνία μας.

Ερώτημα: Υπάρχει εξιδανικευμένη σαρκική ερωτική σχέση; Και εγώ απαντώ ΝΑΙ υπάρχει. Ένα ζευγάρι, έστω και ομοφυλόφιλο, που οι σωματικές και διανοητικές του ενέργειες είναι πολωμένες υπέρ του αγαθού και του δικαίου, απαλλαγμένο από ενοχές και φόβους, ζει έναν εξιδανικευμένο έρωτα ανεξάρτητα των πρακτικών που χρησιμοποιεί.

Το ζητούμενο του σαρκικού έρωτα είναι η ψυχική ένωση, όταν τούτο ΔΕΝ επιτυγχάνεται αυτόματα γυρίζει στο χυδαίο.

Ο έρωτας είναι η Δημιουργική δύναμη του Σύμπαντος Κόσμου, κι εμείς είμαστε θλιμμένοι και τραγουδάμε τον πόνο που προκύπτει από μία τέτοια απώλεια. Γιατί ως Άνθρωποι δημιουργοί, στην ύλη και το πνεύμα, χάνοντας την εξιδανικευμένη ερωτική μας συμπεριφορά, το σύνολο του έργου μας γύρισε στο χυδαίο, εκούσια και ακούσια.

Δυο χιλιάδες χρόνια τώρα η ανθρωπότητα συστηματικά βάλλεται στην ιερότερη, αισθαντικότερη και ουσιαστικότερη λειτουργία της ψυχικής και σωματικής της ύπαρξης.

Για να φτάσουμε τώρα εδώ, σχεδόν ανάπηροι στην ψυχή και το σώμα, στα όρια της παραφροσύνης, της θλίψης και της μοναξιάς.

Μήπως όμως αυτή η θέση, της πλήρους πτώσης από το αγαθό και εξιδανικευμένο είναι και η καλύτερη για να αρχίσει η συνειδητή άνοδος προς τα επάνω;

Έτσι εγώ το βλέπω και γι’ αυτό εργάσθηκα και αυτό που βρήκα το ομολογώ τώρα εδώ μπροστά σας. Δεν είναι κανείς από εμάς υπεύθυνος για την όποια ερωτική του κατάσταση. Κι αυτό, διότι ο προγραμματισμός του ερωτικού μας κέντρου έγινε σε χρόνια όπου ο τρόμος, ο φόβος, οι ενοχές και η άγνοια, σκέπαζαν τη συνείδησή μας. Επαναλαμβάνω, Δεν είναι κανείς από εμάς υπεύθυνος για την όποια ερωτική του πραγματικότητα, από την ιδανικότερη μέχρι την χυδαιότερη διότι ο προγραμματισμός του ερωτικού μας κέντρου έγινε σε χρόνια όπου ο τρόμος, ο φόβος, οι ενοχές και η άγνοια, σκέπαζαν τη συνείδησή μας..

Εδώ, στον προγραμματισμό του ερωτικού μας κέντρου βρίσκεται το απόκρυφο μυστικό της σημερινής μας τραγωδίας.

Τούτο σημαίνει ότι έχουμε όλα τα ηθικά και νομικά δικαιώματα στην χαρά της όποιας ερωτικής δράσης, εκτός από την μύηση στις δικές μας αφύσικες ανάγκες νέων ανθρώπων.

Κατανοώντας την πραγματικότητα της δυστυχίας που προκύπτει από την εκχυδαϊσμένη ερωτική δράση, είμαστε υποχρεωμένοι να διαφυλάξου­με τις επόμενες γενεές, τα παιδιά μας δηλαδή από τα δικά μας ακούσια λάθη. Και Τούτο, είναι ένα θεάρεστο συνειδητό έργο.

Μιλώντας σας λοιπόν για τον Έρωτα, θα σας γυρίσω πίσω στην ιστορία, τότε που το χυδαίο είχε αρχίσει να επικρατεί και το αγαθό και εξιδανικευμένο έκανε την τελευταία του παρουσία. Κάποτε λοιπόν, η ψυχή του ανθρώπου, ερωτεύθηκε παράφορα την σαρκική ηδονή του Έρωτα. Ελληνικός μύθος από την εποχή του σιδήρου. Αυτός, παμπόνηρος εκμεταλλευτής κάθε Αγαθού, αφού το πρώτο που τον ενδιαφέρει είναι η διαιώνιση της σάρκας. Πήρε την ψυχή και την έκλεισε σε ένα παλάτι (σύμβολο των ανθρώπινων απολαύσεων και της ανθρώπινης εφευρετικότητας).

Απηγόρευσε δε στην ψυχή να βλέπει το πραγματικό του πρόσωπο (που σημαίνει ότι η ψυχή ερωτεύθηκε την ερωτική ηδονή ή ενέργεια) και την επισκεπτόταν μόνον νύκτα. (Επειδή γνώριζε πως η περιοριστική μορφή του σαρκικού Έρωτα μόνο μέσα στο σκότος της άγνοιας μπορεί να επιβιώσει.)

Κάποτε όμως και αφού η πρώτη κάψα πέρασε, η ψυχή αισθανόμενη την αυτοπαγίδευσή της σε μία χωρίς νόημα ηδονική απόλαυση, πήρε έναν δαυλό (σύμβολο αφύπνισης) και μια βραδιά είδε το κενό της λατρείας της. Αλλόφρων και μετανοημένη έτρεξε στην Ήρα (θεά της συζυγικής αρμονίας και προστάτιδας της οικογενειακής εστίας) η οποία επιβάλλοντας τους σχετικούς καθαρμούς στην ψυχή, την δέχθηκε στον Όλυμπο καθαρή και την πάντρεψε με την εξιδανικευμένη μορφή του Έρωτα, κάνοντας τους θεούς του Ολύμπου ευτυχέστερους.

Η ερωτική ενέργεια του Σύμπαντος τρέφει κάθε ιδέα, κάθε συναίσθημα και κάθε ερωτικό νόημα που σχηματίζει το διασκεπτικό ΕΓΩ μας.

Σίγουρα οι περισσότεροι από εσάς θα έχετε βιώσει την συναρπαστική δύναμη του κεραυνοβόλου έρωτα. Επίσης πόσες φορές δεν αισθανθήκατε οικειότητα, τρυφερότητα, ενδιαφέρον, για άτομα τα οποία συναντήσατε για πρώτη φορά. Πόσες φορές δεν γοητευθήκατε από τον χορό, το τραγούδι, την σωματική κίνηση ενός άλλου ατόμου. Πόσες φορές δεν αισθανθήκατε συγκλονισμένοι από μία χειραψία, ένα βλέμμα, ένα τυχαίο άγγιγμα. Αλλά και πότε δεν απογοητευτήκατε μετά από μία τέτοια εμπειρία.

Πόσες φορές στη ζωή μας ένας μεγάλος συγκλονιστικός έρωτας που δονεί την ψυχή και το σώμα μας δεν έχει μία τραγική κατάληξη, αφήνο­ντας ένα απογοητευτικό κενό, ένα συναίσθημα προδοσίας ότι ο άλλος ή η άλλη δεν ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες μας, ότι όλα ήταν ψέματα.

Και ασφαλώς μετά από κάθε τέτοια θλιβερή εμπειρία τι λογικότερο να κλειδωνόμαστε στον εαυτό μας και να είμαστε πολύ προσεκτικοί σε κάθε ανάλογη επανάληψη. Εντελώς φυσική αντίδραση, ποιος ξαναβάζει την καρδιά του στην ίδια φωτιά που τον πλήγωσε  πολύ.

Κι όμως, εγώ υποστηρίζω με πολλή βεβαιότητα, ότι μια τέτοια συμπεριφορά είναι τελείως παράλογη, ότι αυτή, η εντελώς φυσική μας αντίδραση στον συναισθηματικό πόνο, δεν είναι τίποτε περισσότερο από μία σκέτη αντανακλαστική, μηχανιστική λειτουργία του εγκεφαλονευρικού μας συστήματος, το οποίο από την φύση του λειτουργεί με τον ίδιο  αντανακλαστικό τρόπο σε αισθητά και νοητά ερεθίσματα.

Στο σύνολο της Δημιουργίας η νοητική και αισθητική αντανακλαστική λειτουργία είναι η βάση της ζωής και ο προγραμματισμός αυτής της λειτουργίας καθορίζεται από την όποια δοσμένη πραγματικότητα στην οποία κάθε άτομο γεννιέται αναπτύσσετε και υπάρχει.

Ο Έρωτας ως δημιουργική πνοή του Κόσμου (με την Αρχαιοελληνική έννοια) χρησιμοποιεί αυτούς τους ίδιους μηχανιστικούς νόμους για να διαιωνίζει τη Ζωή.

Κατά συνέπεια δεν μπορώ να κατηγορήσω την μηχανιστική αντανακλαστική λειτουργία, διότι απλά, ο ίδιος μηχανισμός που επαναλαμβάνει την ερωτική δυστυχία είναι και αυτός που μπορεί να επαναλάβει την ερωτική ευτυχία.

Να πω λοιπόν πως η Ερωτική μας λειτουργία και ότι απορρέει από αυτή είναι θέμα προγραμματισμού; Με μεγάλη βεβαιότητα μπορώ να πω ΝΑΙ.

Η ερωτική λειτουργία του σημερινού ανθρώπου είναι το αποτέλεσμα ενός έντεχνου μυστικού προγραμματισμού που άρχισε πριν από αιώνες και συνεχίζεται με πολύ αποτελεσματικούς τρόπους μέχρι την εποχή μας με αιχμή του δόρατος την πορνογραφία, την πορνεία και την ομοφυλοφιλία αρσενικών – θηλυκών και πάντα στο όνομα του ύψιστου ιδανικού της ελευθερίας.

Ο έρωτας είναι μια δημιουργική ενέργεια και το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι η διαιώνιση αυτού που επηρεάζει. Γι’ αυτό ένα ομοφυλόφιλο άτομο κάνει ό,τι μπορεί να μεταβιβάσει τη θέση του σε κάποιο άλλο, ένας σαδιστής το ίδιο, ένας μαζοχιστής το ίδιο, ένας άγγελος το ίδιο.

Αυτό που πραγματικά συμβαίνει όταν ερωτευόμαστε, είναι το γεγονός, ότι αυτό που ερωτευθήκαμε δεν έχει καμία σχέση με το ερωτικό όραμα που διέγειρε μέσα στο ΝΟΥ μας.

Το ερωτικό όραμα που ο καθένας έχει μέσα στο Νου του, είναι αποτέλεσμα απωθημένων επιθυμιών, πορνογραφικών και πορνικών συνηθειών που αποκτήθηκαν μέσα στο σκότος της εφηβικής ηλικίας, αυνανιστικές φαντασιώσεις, ή εξιδανικευμένων ονείρων που κτίσθηκαν σε αντίδραση της υπάρχουσας χυδαιότητας.

Το όποιο ερωτικό όραμα που διεγέρθηκε από κάποιο άτομο του άλλου φύλου, συνήθως δεν έχει καμία συμβατότητα με το ερωτικό όραμα του υποκειμένου που διέγειρε.

Διότι στην εποχή μας ερωτευόμαστε εικόνες μάλλον, παρά ανθρώπους.

Επίσης, υπάρχει μια ενεργειακή απαίτηση στην πόλωση των δυο σωμάτων, η οποία είναι εντελώς άγνωστη στην τρέχουσα ερωτική παιδεία και η οποία καθορίζει εν πολλοίς την ποιότητα συνεύρεσης των σωμάτων. Αυτή η ενεργειακή πολικότητα βρίσκετε στις μυρουδιές και εκκρίσεις του σώματος και είναι μια σταθερά με μεταφυσικές προεκτάσεις και η οποία σταθερά παίζει καθοριστικό ρόλο στην ευδαιμονία της ερωτικής συνεύρεσης..

Γι’ αυτό και όλες αυτές οι απογοητεύσεις.

Τι είναι λοιπόν ή μάλλον τι αντιπροσωπεύει ο Έρωτας στην ζωή των σημερινών ανθρώπων;

Από αυτά που συνήθως άκουγα, ακούω και βλέπω, η τρέχουσα αντίληψη περί έρωτος περιορίζεται σε τρεις φτωχότατες λέξεις, SEX-ΕΚΣΠΕΡΜΑΤΩΣΗ-ΟΡΓΑΣΜΟΣ. Και γύρω από αυτές τις φτωχές λέξεις, μια μεγάλη, μονότονη βιβλιογραφία που άπτεται του μηχανικού μέρους του Έρωτα μάλλον παρά του ψυχικού. Ζώντας λοιπόν και εγώ, όλο τον πόνο που απορρέει από μια τέτοια λανθασμένη στάση απέναντι στον Έρωτα, κάθισα και σκέφτηκα και ακόμη σκέφτομαι και σε λίγο θα παραθέσω τα μέχρι τώρα συμπεράσματά μου για τον Έρωτα.

Διαλογιζόμενος είδα, ότι η ερωτική λειτουργία περιλαμβάνεται σαν ένα ολοκληρωμένο ενεργειακό πλέγμα μέσα σ’ όλους τους ζωντανούς οργανισμούς και ότι αυτό το ολοκληρωμένο ενεργειακό σύστημα έχει ένα χρονικό διάστημα ενεργοποίησης, χρονικό διάστημα προσαρμογής της λειτουργίας του, και χρονικό διάστημα απόδοσης του έργου του.

Στο ανθρώπινο είδος η ενεργοποίηση του ερωτικού του δυναμικού αρχίζει από τα 11 ανδρώνοντας το σώμα μέχρι τα 17. Και από τα 17 μέχρι τα 20 γίνεται ο προγραμματισμός της ερωτικής λειτουργίας του σώματος για να εδραιωθεί στις αυτόματες αντανακλαστικές λειτουργίες της παρεγκεφαλίδας η οποία εποπτεύει την εύρυθμη λειτουργία όλου του οργανισμού. Αυτό είναι το κρισιμότερο χρονικό διάστημα στην ενηλικίωση του ατόμου. Είναι η εποχή όπου κάθε ερωτική συνήθεια ή εθισμός  της εφηβικής ηλικίας,  εδραιώνεται στο εγκεφαλονευρικό σύστημα και δεν μπορεί να αλλάξει αργότερα, μπορεί μόνον να εξιδανικευτεί. Σ’ αυτή τη κρίσιμη χρονική περίοδο καθορίζεται η μελλοντική ερωτική ευτυχία ή δυστυχία του ατόμου.

Στην κρίσιμη ηλικία από 16 έως 20 είναι ολοκληρωτικά αδύνατο στο πολιτιστικό μας μοντέλο τα παιδιά να αποκτήσουν μια υγιή και φυσιολογική ερωτική γνωριμία. Έτσι, μοιραία, η αδυναμία ολοκλήρωσης, της πρωτογενούς ερωτικής έκφρασης, οδηγεί σε δευτερογενείς και τριτογενείς ερωτικές συμπεριφορές, οι οποίες όταν εδραιωθούν στο εγκεφαλονευρικό σύστημα δεν αλλάζουν και ταλαιπωρούν τους ανθρώπους αφάνταστα, αφού οι ενοχές και οι τρόμοι που τις συνοδεύουν παραλύουν κάθε δημιουργική εξέλιξη.

Δυστυχώς για τους ανθρώπους η ανάπτυξη και λειτουργία του ερωτικού τους δυναμικού δεν ακολουθεί πλέον τους νόμους της Δημιουργίας αλλά τους νόμους που εμείς οι ίδιοι κατασκευάσαμε και ακολουθούμε. Και για να γίνω καλύτερα κατανοητός, αφού θα αναφερθώ στην διαστρέβλωση και κατακερματισμό της ερωτικής μας λειτουργίας θα παραλληλίσω αυτήν με την τέχνη των δενδρυλλίων Μποντζάι της Άπω Ανατολής.

Όταν ο σπόρος ενός τέτοιου υπό διαμόρφωση δένδρου αρχίζει να αναπτύσσεται, ο υπεύθυνος καλλιτέχνης του έργου τοποθετεί ένα προσχεδιασμένο ατσαλόσυρμα στον δρόμο ανάπτυξης του φυτού, το οποίο φυτό είναι υποχρεωμένο στη συνέχεια να ακολουθήσει.

Σε δεύτερο στάδιο αρχίζει το κλάδεμα των ενοχλητικών κλαδιών και ριζών που αντίκειται στα σχέδια του καλλιτέχνη και φυσικά τα πρώτα κλαδιά που κόβονται είναι αυτά που κατευθύνονται ψηλά και βαθιά, το τρίτο στάδιο είναι πλέον το έργο που ο καλλιτέχνης απέδωσε.

Αυτή η ανθρώπινη επέμβαση έχει σαν αποτέλεσμα, το φυτό, να μην αναπτύξει την αρχετυπική μορφή που μέσα στον σπόρο του η Δημιουργία καθόρισε. Σ’ αυτή τη περίπτωση το ατύχημα με το δένδρο Μποντζάι είναι πως οι καρποί και το πεπρωμένο του καθορίζονται από τον ιδιοκτήτη του. Όμως παρόλα αυτά τα αρνητικά, ο σπόρος ενός τέτοιου δενδρυλλίου είναι βέβαιο πως ελεύθερος από ανθρωποποίητες επεμβάσεις θα αποδώσει την σωστή του μορφή και λειτουργία στο φυσικό περιβάλλον και μέσα σ’ αυτή τη δυνατότητα βρίσκεται ένα ελπιδοφόρο μήνυμα. Το ίδιο συμβαίνει και με την ενεργοποίηση του ερωτικού δένδρου μέσα στο σώμα μας.

Με την έκρηξη του γύρω στα 11 αρχίζει η ανάπτυξη του ερωτικού μας δυναμικού να απλώνει τα κλαδιά του μέσα μας σκοπεύοντας στην ωρίμανση και καρποφορία του σώματος μας. Και τότε τι γίνεται, έρχονται οι πεποιθήσεις, η ψεύτικη αγάπη, το ενδιαφέρον για το καλό και το κακό, ο αυνανισμός, η πορνογραφία και ένα σωρό άσχετες δικαιολογίες οι οποίες οπλίζουν το χέρι μας με ατσαλόσυρμα και κλαδευτήρι προκειμένου να αρχίσουμε το κλάδεμα του ερωτικού μας δένδρου, ξεκινώντας πάντα από τα ψηλότερα και ωραιότερα κλαδιά του. Στο τέλος όταν ο χρόνος ανάπτυξης του ερωτικού μας δένδρου γύρω στα 19 ολοκληρωθεί και αφού περάσει μέσα από την κόλαση της πορνείας, της πορνογραφίας και των αφροδισίων νοσημάτων, πολύ λίγα πράγματα από αυτό θα θυμίζουν το Αρχετυπικό σχέδιο που ο σπόρος του ερωτικού μας δένδρου περιέκλειε.

Οι περιορισμοί και καταναγκασμοί που αλλοιώνουν την πρωτογενή ερωτική μας έκφραση είναι πάμπολλοι αλλά για τον καθένα από εμάς διαφορετικοί. Πλην όμως ο τύπος της Δυστυχίας που προκύπτει μετά από ένα τέτοιο άγριο κλάδεμα της ερωτικής μας λειτουργίας είναι για όλους τους ανθρώπους ίδιος. Και αυτός ο τύπος της ανθρωποποίητης δυστυχίας μας περιλαμβάνει, μοναξιά, άγχος, φόβο, απομάκρυνση, εγωκεντρισμό, ψέμα βία χωριστικότητα, αυνανισμό, κατάθλιψη, αυτοκαταστροφικότητα.

Αλλά το κυριότερο και το πιο επιβλαβές για την ψυχική υγεία του ανθρώπου, είναι η διαρκής και κυκλική ενασχόληση του Νου με την αίσθηση της δυστυχίας που προκύπτει από ένα τέτοιο ανθρωποποίητο ευνουχισμό και η οποία οδηγεί στην κατάθλιψη. Αυτά τα οποία κατ’ εξοχήν παίζουν ένα σημαντικό ρόλο στην αλλοίωση της ερωτικής μας έκφρασης, είναι ο αυνανισμός, η πορνο­γραφία, η πορνεία και τα αφροδίσια νοσήματα.

Ο αυνανισμός, ανεξαρτήτως φύλου, προκύπτει σαν αποτέλεσμα της αδυναμίας μας να προσεγγίσουμε το άλλο φύλο ερωτικά, ιδιαίτερα κατά την κρίσιμη ηλικία της διαμόρφωσης του ερωτικού μας δένδρου, δηλαδή μέχρι τα 19-20. Μ’ αυτές τις προϋποθέσεις το αντίδοτο του αυνανισμού στην πίεση της ερωτικής ανάγκης επιβάλλεται αφ’ εαυτού.

Και εδώ βρίσκεται μια απόκρυφη πραγματικότητα, που ευθύνεται για το σύνολο σχεδόν της ερωτικής δυστυχίας του Δυτικού Κόσμου και των συνεπειών που προκύπτουν από αυτό. Ο αυνανισμός είναι μια απόλυτα φυσική πράξη αντιμετώπισης της ανίκητης ερωτικής πίεσης μέχρι την εύρεση του κατάλληλου ερωτικού συντρόφου. Είναι αποκλειστικά ανθρώπινη ιδιότητα και δεν απαντάται στο φυσικό περιβάλλον, κανένα θηλαστικό δεν αυνανίζεται και ειδικά με φαντασιώσεις, όπως εμείς.

Επαναλαμβάνω, ο αυνανισμός είναι μια απόλυτα φυσική πράξη αντιμετώπισης της ανίκητης ερωτικής πίεσης μέχρι την εύρεση του κατάλληλου ερωτικού συντρόφου.

Η μόνη ερωτική παιδεία που υπάρχει στον Δυτικό και Χριστιανικό Κόσμο είναι η απαγορευτική, παρά την επίπλαστη, βλαβερότατη και χυδαιότατη ερωτική απελευθέρωση της πορνείας των τελευταίων χρόνων, διότι και αυτή η παιδεία είναι απαγορευτική στον εξιδανικευμένο έρωτα… Θυμάστε την παιδική μας ηλικία, θυμάστε πόσο τρόμο, πόσο φόβο, πόσες ενοχές φορτωθήκαμε αναίτια για μια εντελώς φυσική λειτουργία του φυσικού μας σώματος από τους γονείς μας, από τους δασκάλους μας, από τους ιερείς μας, από τους φίλους μας από το ανίερο και χυδαίο πολιτιστικό κατεστημένο στο οποίο είχαμε την ατυχία να γεννηθούμε.

Άντε ρε μαλάκα, έλα ρε μαλάκα, πάνε ρε μαλάκα, αντηχούν καθημερινά και παντού οι απορριπτικές προσφωνήσεις από μικρούς και μεγάλους, σε μικρούς και μεγάλους, λες και οι άνθρωποι έχουν πάθει παράκρουση, προσβάλλοντας και μειώνοντας  διαρκώς ο ένας τον άλλο. Γιατί, είναι λογική μια τέτοια συμπεριφορά ή είναι μια τυφλή και χυδαία αντανακλαστική αντίδραση με έντονη αρνητική συναισθηματική φόρτιση;

Αυτή η θλιβερή πραγματικότητα που υποσυνείδητα διαιωνίζεται από γενεά σε γενεά είναι σε μεγάλο μέρος υπεύθυνη για την σημερινή τραγική ερωτική πραγματικότητα στον Δυτικό Κόσμο. Σ’ αυτή την αθώα παιδική ηλικία φυτεύεται η ενοχή που καταδυναστεύει στο μέλλον κάθε ερωτική διέγερση, φυτεύεται ο κέρβερος, οι Λαιστρυγόνες και οι Κύκλωπες που κατακρεουργούν κάθε αυθεντική μας ερωτική έκφραση. Φυτεύεται το μίσος για κάθε ερωτική διέγερση όπου κι’ αν τη συναντήσουμε, φυτεύεται η υποσυνείδητη ενοχή που καταστρέφει την ομορφιά του Κόσμου. Και αυτό το μίσος είναι αρνητικό συναίσθημα, είναι το αντίθετο του θετικού της Αγάπης και είναι αυτό που οδήγησε την ανθρωπότητα σήμερα μέχρι εδώ, στο χείλος της καταστροφής. Θα αφήσουμε να συμβεί;

Αυτό το εντελώς φυσικό φαινόμενο του αυνανισμού, που αυτοτελώς επιβάλλεται, αγνοώντας την βούλησή μας, είναι και ο φορέας εδραίωσης κάθε διαστροφής στην ερωτική μας συμπεριφορά.  Η καταφυγή στον αυνανισμό με ερέθισμα την υπάρχουσα πορνογραφία, με τις απάνθρωπες απεικονίσεις οι οποίες αρχίζουν από απλά μέλη και σώματα, για να φτάσουν στα αισχρότερα διεστραμμένα συμπλέγματα της ανθρώπινης φαντασίας, πρακτική που δημιουργεί μέσα στο ΝΟΥ αφύσικες φαντασιώσεις και εθισμούς,  η ερωτική συμπεριφορά  του ανθρώπου ή αναγκάζεται να προσαρμοσθεί σ’ αυτή τη χυδαία και νεκρή μορφή ή να συσταλεί και να μην ανθίσει ποτέ.

Το αποτέλεσμα φυσικά μετά από ένα τέτοιο σωματικό και συναισθηματικό ευνουχισμό είναι η είσπραξη της δυστυχίας που αυτόματα προκύπτει από αυτή μας τη στάση απέναντι στους Θείους Νόμους που η Δημιουργία καθόρισε για τον Έρωτα.

Επίσης η πορνεία μαζί με τα αφροδίσια νοσήματα που κατά κανόνα συνοδεύει και τα οποία ποτέ δεν θεραπεύονται ολοκληρωτικά, την αισχρή και ψυχρή συναλλαγή, την αισχρότερη βιασύνη και αρπακτικότητα και το θλιβερό πνεύμα ξεπεσμού, απανθρωπιάς, απάτης και ψεύδους που περιλαμβάνει. Τραυματίζει σχεδόν ανεπανόρθωτα την ερωτική διάθεση των νέων ανθρώπων, γεμίζοντας τους με φόβο, αποστροφή και αναπάντητα ερωτήματα.

Έτσι χωρίς οι νέοι άνθρωποι να το καταλάβουν και χωρίς να είναι υπεύθυνοι για την θέση τους, όταν κάποτε έρχεται η ώρα της ερωτικής συνομιλίας με ένα αγαπημένο πρόσωπο οι καρποί που παίρνουν από το ερωτικό τους δένδρο δεν είναι αυτοί της Δημιουργίας, αλλά αυτό, που αυτοί μέσα στην άγνοια τους, και οι δάσκαλοι της πορνείας και της πορνογραφίας καλλιέργησαν.

Από εκεί και πέρα μετά τα 19, πάντα με σύντροφο τον αυνανισμό, τον φόβο της απόρριψης και το φόβο της ανεπάρκειας αρχίζει το κτίσιμο του ανθρωποποίητου κόσμου της βίας, του ψεύδους, της κλεψιάς, της υποκρισίας, της ενοχής και της αδιαφορίας πάνω στον οποίο στηρίζεται το σύνολο σχεδόν της ερωτικής ζωής του σημερινού ανθρώπου.

Μέσα λοιπόν σ’ αυτόν τον ανθρωποφάγο λαβύρινθο της ερωτικής δυστυχίας που οι ανθρωποποίητες ιδέες μας κατασκεύασαν η ανάπτυξη της ομοφυλοφιλίας ιδίως των γυναικών είναι πολύ εύκολο να επεκταθεί.

Και είναι έτσι γιατί η ουσία του Έρωτα ανάμεσα σε ετερόφυλα άτομα προσεγγίζεται μόνο μέσα από την αγάπη, την αποδοχή του άλλου, την αξιοπρέπεια την ηρεμία, την εμπιστοσύνη, την αυτοθυσία, το πάθος και φυσικά το κατάλληλο κοινωνικοοικονομικό πλαίσιο. Ιδιότητες δηλαδή ανύπαρκτες στην εποχή της βίας, της αρπακτικότητας και της ανευθυνότητας που επίμονα καλλιεργείται.

Οποιαδήποτε λανθασμένη στάση του ανθρώπου, απέναντι στην συμπεριφορά που η Δημιουργία καθορίζει, ανταποδίδεται από την απρόσωπη θεία δικαιοσύνη με πόνο, αυτή είναι και η λειτουργία του Νόμου του Κάρμα ή νόμου της ανταπόδοσης.

Ο δε Νόμος που διαιωνίζει τον οποιοδήποτε τύπο δυστυχίας, όπως τον ερωτικό σ’ αυτή τη περίπτωση, περνώντας τον από τη μια γενιά στην άλλη, είναι ο Νόμος της διαρκούς επαναφοράς, ένας Νόμος που άπτεται της μηχανικής λειτουργίας του Σύμπαντος και του συνόλου της ζωής που επηρεάζει μέσω του συναισθήματος.

Η μόνη δυνατότητα διαφυγής από αυτόν τον σκληρό νόμο, που μ’ άλλα λόγια εκφράζεται, σαν οι αμαρτίες γονέων παιδεύουσι τέκνα, παρέχεται μέσα από την αγάπη (Θετικά Συναισθήματα), τον ευ-λόγο και την συγνώμη.

Για τη δυστυχία λοιπόν που προκύπτει εξ αιτίας αυτής της λανθασμένης μας στάσης στον Έρωτα δεν είμαστε άμεσα υπεύθυνοι εμείς οι ίδιοι, και η φθορά μας μέσα σε αισθήματα ενοχής, εξ αιτίας αυτής της αδυναμίας μας είναι και η παγίδα μέσα στην οποία, πολύ έξυπνα ρίχτηκε το ανθρώπινο είδος. Δεν είμαστε υπεύθυνοι εμείς γιατί πολύ απλά κατά την εφηβική μας ηλικία κι από πολύ παλιά άλλοι εξυπνότεροι και δυνατότεροι, από εμάς, με πολύ περίσκεψη, χωρίς λύπη, χωρίς αιδώ, μεγάλα και υψηλά τριγύρω μας έκτισαν τείχη. Για να καθόμαστε τώρα εδώ, τον Νου μας να τρώει αυτή η τύχη. Διότι ποτέ δεν υπήρξε για τους νέους ανθρώπους μια σωστή διδασκαλία περί έρωτος εκτός αυτής του πεζοδρομίου, της πορνογραφίας και της πορνείας. Και διότι  το ιερατείο της Αφροδίτης δεν υπάρχει πια να μας μυήσει στα μυστικά του έρωτα. Όμως παρ' όλα τα μέχρι τώρα απαισιόδοξα και θλιβερά μου μηνύματα, υπάρχει πάντα η λύση του προβλήματος αρκεί να βάλει κάποιος την ευφυΐα του να δουλέψει απαλλαγμένος από τις ενοχές και το ψεύδος του.

Βασική προϋπόθεση αποκατάστασης μιας αρμονικής ερωτικής ζωής ανάμεσα σε δυο τέτοιους τραυματισμένους εραστές, είναι η ολοκληρωτική απόρριψη του αισθήματος ενοχής, αφού δεν είναι υπεύθυνοι και η ολοκληρωτική αποδοχή της μεταξύ τους ερωτικής πραγματικότητας όπως υπάρχει και όχι όπως το εγώ της προσωπικότητας τους θα ήθελε να είναι. Το κτίσιμο της νέας ερωτικής πραγματικότητας ενός τέτοιου ζευγαριού μπορεί να γίνει με υλικά παρμένα από τα πεδία της αγάπης, της συγνώμης, της τρυφερότητας, της εμπιστοσύνης, της συνεργασίας, της αλήθειας.

Αυτό, από το οποίο υποφέρουν οι περισσότεροι άνθρωποι της εποχής μας. Είναι η γρήγορη εκσπερμάτωση και η απουσία ενδοκολπικού οργασμού. Και τα δύο αυτά μειονεκτήματα της ερωτικής μας έκφρασης έχουν τις ρίζες τους στην κατάχρηση του αυνανισμού, την αυτοαπόρριψη και τις ενοχές. Συνήθως τέτοιοι ερωτικοί σύντροφοι, που γνωρίζουν την ερωτική τους αδυναμία, είναι επιφυλακτικοί μεταξύ τους, αγχώδεις, βιαστικοί, ψεύτικοι και τις περισσότερες φορές ψάχνουν να βρουν στους ερωτικούς τους συντρόφους λανθασμένες εκφράσεις και συμπεριφορές προκειμένου να φορτώσουν σ’ αυτούς τα αίτια των δικών τους αδυναμιών.

Με τέτοιες προϋποθέσεις αυτοί οι εραστές ποτέ δεν θα μπορέσουν να ξεφύγουν από τον φοβερό κύκλο της δυστυχίας που απορρέει από μια τέτοια συμπεριφορά. Όσο ανάποδο κι αν φαίνεται, είναι πολύ προτιμότερος ο αμοιβαίος αυνανισμός ανάμεσα σε ένα τέτοιο ζευγάρι παρά το υποχρεωτικό περπάτημα αυτού του αγχώδους μονοπατιού. Μάλιστα με βεβαιότητα μπορώ να πω πως ένα ζευγάρι που έχει αγάπη ανάμεσά του και βρίσκεται σ’ αυτή τη δυσάρεστη, θέση, μπορεί ξεκινώντας μ’ αυτό τον τρόπο να προσεγγίσει την αίσθηση της ηρεμίας και αλήθειας που απαιτεί το επόμενο βήμα.

Και μετά από όλα αυτά, θα κάνω και μια αναφορά στον ομοφυλοφιλικό έρωτα. Αυτός ο έρωτας είναι ένα ανθρωποποίητο κατασκεύασμα. Σαν τέτοιος αντίκειται στους νόμους της Δημιουργίας και στην προσπάθεια του να οικειοποιηθεί την ωραιότητα του ετερόφυλου έρωτα ξεπέφτει ακόμη χαμηλότερα. Συζητείται ότι ομοφυλόφιλοι άνθρωποι και γεννιούνται και γίνονται. Και το να γίνει κάποιος ομοφυλόφιλος είναι εξηγήσιμο, εύκολο να παρασυρθεί κάποιος, το να γεννηθεί όμως θέτει σε αμφισβήτηση τους νόμους της Δημιουργίας. Διαλογιζόμενος λοιπόν και σ’ αυτό το θέμα, είδα, ότι η γέννηση ενός ομοφυλόφιλου ανθρώπου προέρχεται από μια έντονη ανθρώπινη επιθυμία. Όταν ένας αριθμός ανθρώπων επιθυμεί διακαώς την ομοφυλοφιλία και την διαστροφή, ασυνείδητα και χωρίς να το καταλαβαίνουν η μαγική δύναμη του ΕΓΩ τους ζητά επίμονα από τον Ουρανό μέσω του ερωτικού δαίμονα την ικανοποίηση της επιθυμίας τους. Και φυσικά ο Ουρανός ανταποκρίνεται στέλνοντας ομοφυλόφιλες και διεστραμμένες ψυχές να γεννηθούν από αυτές που άφθονα εκκολάπτονται μέσα στα καταγώγια και τις φυλακές των πολιτισμένων και υλιστικών κοινωνιών μας. Με τον ίδιο τρόπο, μέσω του έρωτα για τα υλικά και πνευματικά αγαθά μας έλκουμε από τον Ουρανό και τον ανθρωποποίητο κόσμο που δημιουργούμε μ’ ό,τι κι αν αυτός περικλείει σε υλικές κατασκευές και πνευματικές ιδέες, κάθε είδους. Τούτο το χάρισμα μας εδόθη για να μπορούμε μ’ αυτό τον τρόπο να κτίζουμε και τον παράδεισο μας και την κόλαση, όσο απίθανο και αν φαίνεται κάτι τέτοιο από πρώτη ματιά. Σ’ αυτή τη μορφή ζωής που η Δημιουργία του Σύμπαντος κόσμου κατασκεύασε, η ομοφυλοφιλία δεν υπάρχει. Εκτός του ανθρώπινου είδους. Αυτό όμως έχει πάψει από καιρό να εκφράζει στην συμπεριφορά του τους νόμους της Δημιουργίας. Κατά συνέπεια τα άτυχα πλάσματα που χωρίς να το θέλουν ενσαρκώθηκαν εγκλωβισμένα μέσα σ’ αυτά τα δίχτυα των ανθρωποποίητων επιθυμιών, χωρίς να είναι άμεσα υπεύθυνα γι’ αυτή τους τη θέση, μόνο ένα έργο μπορούν να εργασθούν. Χωρίς ενοχές και χωρίς να στερηθούν την ηδονή για την οποία εν αγνοία τους πλάσθηκαν, να περιορίσουν την ερωτική τους λειτουργία μόνο ανάμεσά τους αποκλείοντας τη διασπορά της αφύσικης συμπεριφο­ράς τους στα παιδιά και τους άλλους ανθρώπους.

Τα ομοφυλόφιλα άτομα δεν αναπαράγονται μεταξύ τους, κατά συνέπεια μένοντας έντιμα απέναντι του εαυτού τους και του κοινωνικού χώρου στον οποίο ανήκουν και έχουν δικαίωμα ζωής και εξέλιξης, αποκαθιστούν αυτόματα την ισορροπία στον κόσμο της Δημιουργίας. Αυτός είναι κατά τη γνώμη μου και ο δρόμος της δικής τους πνευματικής εξέλιξης. Η σωστή ερωτική σχέση ανάμεσα σε ένα ομοφυλόφιλο και ένα ετεροφυλόφιλο άτομο είναι σχεδόν αδύνατη, όχι όμως και απόλυτα αδύνατη.

Για να γίνει κάτι τέτοιο χρειάζεται πολλή αγάπη και πολλή αλήθεια. Θα μπορούσαν επίσης πολλά να λεχθούν για τις ερμαφρόδιτες σχέσεις ΑΜΦΙ, όμως κατά την γνώμη μου, αυτές οι σχέσεις δεν είναι τίποτε άλλο παρά διαταραγμένες ερωτικές λειτουργίες που προέκυψαν από το άγριο κλάδεμα και παράταιρο μπόλιασμα του ερωτικού μας δένδρου.

Κλείνοντας το θέμα του έρωτα θα ήθελα να αναφερθώ και στον τρόπο με τον οποίο ένα αγαπημένο ζευγάρι (μόνο ζευγάρι) μπορεί να ξεφύγει από το νόμο της διαρκούς επαναφοράς και να μην μεταβιβάσει τον τύπο της ερωτικής δυστυχίας που χωρίς να το θέλει κληρονόμησε, στους απογόνους του. Αν πάρουμε τον σπόρο ενός άσχημα κλαδεμένου δένδρου και τον φυτέψουμε ώστε να αναπτυχθεί ελεύθερος στο περιβάλλον, αυτός θα αποδώσει ακέραια τη μορφή του.

Έτσι κι εμείς συνειδητοποιώντας τα αίτια καταστροφής του ερωτικού μας δένδρου μπορούμε να απαλλάξουμε τους απογόνους μας από τη δική μας κληρονομιά δυστυχίας, βοηθώντας τους με αγάπη, κατανόηση και ελευθερία να καλλιεργήσουν σωστά το δένδρο της ερωτικής τους έκφρασης. Πιστεύω δε πως κι αυτό είναι ένα πνευματικό έργο.

Ο έρωτας είναι η συνεκτική αρχή του κόσμου των αντιθέτων, χωρίς αυτόν τίποτε δεν θα μπορούσε να υπάρξει. Το βασανιστικό αίσθημα ενοχής που προκύπτει εξ’ αιτίας της αδυναμίας μας στην ερωτική ολοκλήρωση, είναι ο βασικός παράγων της αυτοαπόρριψής μας και όλων των πλεγμάτων αυτοκαταστροφής, σαδισμού και μαζοχισμού.

Η καταστροφή της πρωτογενούς ερωτικής λειτουργίας έγινε στο απώτερο παρελθόν και διαιωνίσθηκε στο παρόν από έλλειψη ερωτικής παιδείας και από την μηχανιστική επαναληπτική λειτουργία του εγκεφαλονευρικού συστήματος.

Η αυτοαπόρριψη που διαρκώς τρέφεται από την ερωτική ανεπάρκεια, αποκεντρώνει τον άνθρωπο από τον αληθινό εαυτό της Αρετής και της εξιδανικευμένης δράσης και τον μετατρέπει σε άβουλο υποκείμενο δυστυχίας.

Ο έρωτας είναι ένα πανίσχυρο ένστικτο βαθιά εδραιωμένο στο ερπετικό μας σύστημα και τρέφει συστηματικά κάθε αγαθή και χυδαία δράση.

Ο Βίλχελμ Ράιχ στο βιβλίο του «η βιοηλεκτρική θεωρία του Άγχους και της σεξουαλικότητας» αποκαλύπτει: «Η καταστροφικότητα είναι μια ακατανίκητη βιολογική αντίδραση στη στέρηση της ερωτικής ικανοποίησης. Αν δεν μπορεί κάποιος να εκφρασθεί ερωτικά προς τον κόσμο, τότε προσπαθεί να τον καταστρέψει. Η πράξη καταστροφής είναι το υποκατάστατο της ανέφικτης ερωτικής ικανοποίησης.»

Αναδημοσίευση από: Voluntas

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...