Μπορείτε να παρατηρήσετε τη διαφορά ανάμεσα στην προσωπική σας ζωή και τη ζωή γενικότερα; Τι εννοείτε με τη λέξη «η ζωή μου;» ή όταν λέτε «η ζωή μου ήταν ευτυχισμένη» ή «η ζωή μου ήταν δυστυχισμένη;» Εννοείτε ότι τα εξωτερικά γεγονότα ήταν ευχάριστα ή δυσάρεστα, ή ότι οι εσωτερικές καταστάσεις – δηλαδή οι διαθέσεις, τα συναισθήματα και όλα τα συναφή – ήταν ευχάριστα ή όχι; Θα συμφωνήσετε μαζί μου ότι μερικές φορές ένας άνθρωπος με καλό βιοτικό επίπεδο, αρκετά χρήματα και ευημερία, χωρίς κανένα σοβαρό πρόβλημα, ούτε τίποτε άλλο, είναι δυστυχισμένος, χωρίς χαρά, ενώ κάποιος άλλος, σε εντελώς διαφορετικές, ακόμα και σε αντίξοες συνθήκες, είναι συχνά εντελώς το αντίθετο; Ας παρατηρήσουμε αυτήν την διαδικασία από πιο κοντά.
Τι είναι η ζωή ενός ανθρώπου – αυτό το γεγονός για το οποίο μιλάμε με τόση άνεση ενώ δεν βλέπουμε τι είναι; Όταν οι άνθρωποι αναίτια επιθυμούν να αφηγηθούν την ιστορία της ζωής τους, για ποιο πράγμα μιλάνε; Μιλάνε για γεγονότα, για άλλους ανθρώπους, για εξωτερικά πράγματα. Αλλά η ζωή ενός ανθρώπου είναι δισυπόστατη και πρέπει να το αντιληφθούμε καθαρά για το σκοπό της αυτοπαρατήρησης. Η ζωή ενός ανθρώπου αποτελείται όχι μόνον από γεγονότα αλλά και από καταστάσεις. Οι καταστάσεις είναι εσωτερικές και τα γεγονότα εξωτερικά. Οι καταστάσεις είναι καταστάσεις τού εαυτού, δηλαδή, εσωτερικές καταστάσεις, όπως κακές διαθέσεις, συνήθειες ανησυχιών φόβου και προλήψεων, κακών προαισθημάτων, κατάθλιψης, και από την άλλη, καλύτερων καταστάσεων, χαρούμενης διάθεσης, ευτυχίας, ικανοποίησης, συμπόνιας. Όλα είναι μέσα στον άνθρωπο, δηλαδή, όλες οι καταστάσεις, είναι καταστάσεις του εαυτού του. Τα γεγονότα είναι εξωτερικά κι έρχονται μέσα μας από έξω. Λοιπόν, η εσωτερική κατάσταση ενός ανθρώπου μπορεί να αντιστοιχεί σε ένα εξωτερικό γεγονός, ή μπορεί να προέρχεται από αυτό, ή να μην έχει καμία σχέση με αυτό. Αλλά είναι αναγκαίο να προσπαθήσουμε να αντιληφθούμε πρώτα από όλα, ότι τα γεγονότα και οι καταστάσεις είναι δύο διαφορετικά πράγματα, πριν σκεφτούμε για το πώς μπορούν να συνδέονται. Πάρετε, για παράδειγμα, ένα ευχάριστο γεγονός. Η εσωτερική σας κατάσταση ανταποκρίνεται; Μπορείτε να πείτε σίγουρα ότι όταν συμβαίνει κάποιο εξωτερικό γεγονός, η εσωτερική σας κατάσταση ανταποκρίνεται; Ας πούμε ότι ξέρετε πώς πρόκειται να συμβεί κάτι ευχάριστο, και το προσδοκάτε με λαχτάρα. Μπορείτε να πείτε ότι όταν το γεγονός πραγματοποιείται, η εσωτερική σας κατάσταση ανταποκρίνεται σε αυτό με χαρά; Ή παραδέχεστε, ότι μολονότι το γεγονός συνέβη, ίσως ακριβώς έτσι όπως ελπίζατε, πολύ συχνά λείπει κάτι; Τι λείπει; Λείπει η αντίστοιχη εσωτερική κατάσταση, που θα ανταποκρίνεται στο εξωτερικό γεγονός που με τόση λαχτάρα προσδοκούσατε. Και, όπως πολύ πιθανόν όλοι σας ξέρετε, συνήθως είναι ένα τελείως απροσδόκητο γεγονός αυτό που μας χαρίζει τις καλύτερες στιγμές μας.
Λοιπόν, ας εξετάσουμε αυτήν την ιδέα – δηλαδή, την αντιστοιχία εσωτερικών καταστάσεων και εξωτερικών γεγονότων. Αν δεν έχουμε μέσα μας τη σωστή κατάσταση,δεν μπορούμε να συνδεθούμε σωστά με το ευτυχές γεγονός – δηλαδή πρέπει να υπάρχει μέσα μας κάτι που να συνδεθεί και έτσι να χαρούμε το εξωτερικό γεγονός. Όμως οι άνθρωποι έχουν πολύ μεγάλη τάση, όταν σκέφτονται για τη ζωή τους, να πιστεύουν ότι η ζωή τους είναι μόνον τα εξωτερικά γεγονότα και ότι αν συγκεκριμένα εξωτερικά γεγονότα του ενός ή του άλλου είδους, έχουν ή δεν έχουν συμβεί σε αυτούς, ατύχησαν στη ζωή τους. Αλλά η ικανοποίηση ενός ανθρώπου από τη ζωή εξαρτάται από την εσωτερική του ανάπτυξη – δηλαδή από την ποιότητα των εσωτερικών του καταστάσεων. Γιατί μέσα μας, και ανάλογα με την κατάσταση μας, δονείται ένα όργανο ζωής και αν αυτό το όργανο είναι βουτηγμένο στον αυτο-οίκτο, στις στενοχώριες και σε άλλα αρνητικά συναισθήματα, όσο θαυμάσια και αν πάνε τα εξωτερικά γεγονότα, τίποτε δεν μπορεί να δονηθεί εσωτερικά, εφόσον το όργανο ζωής, δηλαδή το ίδιο το άτομο, είναι ανήμπορο να ανταποκριθεί με χαρά σε τέτοια γεγονότα που προέρχονται από την εξωτερική ζωή και θα μπορούσαν να του δώσουν χαρά και απόλαυση. Κάποιος μπορεί να προσδοκά με λαχτάρα ένα ταξίδι στο εξωτερικό και όταν αυτό συμβεί, αποτελεί ένα γεγονός. Αλλά ο άνθρωπος μπορεί να είναι τόσο σχολαστικά μίζερος και ασημαντολόγος, που όλο του το ταξίδι να καταλήξει σε καταστροφή. Σε μια τέτοια περίπτωση, εκείνο που φταίει είναι η εσωτερική κατάσταση του ανθρώπου. Λοιπόν αν αναρωτηθούμε από τι αποτελείται η ζωή μας, δεν μπορούμε να πούμε μόνο από γεγονότα, αλλά περισσότερο από καταστάσεις. Ας υποθέσουμε ότι κάποιος άνθρωπος που η βασική τάση του είναι να αισθάνεται απαισιόδοξα, μελαγχολικά, μίζερα, σας παραπονιέται ότι η ζωή είναι μία στενάχωρη υπόθεση ότι δεν αξίζει να τη ζεις, και τα σχετικά. Θα υποθέσετε ότι αυτό είναι αποτέλεσμα έλλειψης των κατάλληλων γεγονότων ή έλλειψης εσωτερικών καταστάσεων αυτού του ανθρώπου; Δεν θα είστε τόσο ανόητοι ώστε να πιστέψετε ότι ο άνθρωπος αυτός θα αλλάξει αν του ετοιμάσετε ένα πολύ όμορφο πάρτυ; Η αρρώστια βρίσκεται μέσα στον ίδιο τον άνθρωπο – και πόσους ανθρώπους δεν βλέπουμε μέσα στη ζωή κάθε μέρα που κάνουν δυστυχισμένη τη ζωή τους και τη ζωή των γύρω τους εξαιτίας των κακών εσωτερικών τους καταστάσεων; Στ’ αλήθεια, δεν θα άξιζαν τη φυλακή αφού δεν έχουν αρχίσει να βλέπουν την ύπαρξη, μέσα τους, μιας εσωτερικής ζωής, και φαντάζονται τη ζωή, όπως αυτοί την ονομάζουν, σαν κάτι τελείως έξω από αυτούς;
Λοιπόν, στην αυτοπαρατήρηση, προσπαθήστε να ξεχωρίζετε τα εξωτερικά γεγονότα από τις εσωτερικές καταστάσεις και να προσέχετε σε ποιο σημείο βρίσκεστε σε σχέση με την εσωτερική σας κατάσταση και το χαρακτήρα των εξωτερικών γεγονότων. Τα εξωτερικά γεγονότα είναι κάθε λογής. Η εξωτερική ζωή δεν είναι ένα λείο φύλλο χαρτιού όπου προχωράμε πάνω του σαν τα μυρμήγκια. Είναι γεμάτη λόφους και πεδιάδες, καλοκαιρία και κακοκαιρία. Αυτή είναι η φύση της ζωής – αλλά κατά κανόνα, εμείς παίρνουμε όλα τα γεγονότα σαν εξαιρέσεις ή τουλάχιστον τα δυσάρεστα, όπως τις αρρώστιες, τους πολέμους, και άλλα. Η ζωή είναι μία σειρά από διαφορετικά γεγονότα που παρουσιάζονται σε μεγαλύτερες ή μικρότερες κλίμακες για να σε συναντήσουν και το καθ’ ένα από αυτά έχει την ιδιαίτερη φύση του. Και οι εσωτερικές καταστάσεις πάλι είναι κάθε λογής. Όλη η προσωπική εργασία αφορά τις εσωτερικές καταστάσεις και όλοι θα έχετε ακούσει πάνω σε ποιες λαθεμένες καταστάσεις θα πρέπει να εργάζεται κάποιος προσπαθώντας να μην ταυτίζεται μαζί τους. Αν εργάζεστε πάνω τους και προσπαθείτε να διαχωρίζεστε από αυτές, τότε τα δυσάρεστα γεγονότα της ζωής θα λέγαμε ότι δεν θα σας εγκλωβίζουν τόσο εύκολα, και δεν θα αφαιρούν τη δύναμη σας. Τα γεγονότα είναι επιδράσεις που αλλάζουν κάθε στιγμή μέσα από τους άπειρους συνδυασμούς τους. Μερικά είναι καλύτερα από άλλα, αλλά όλα πρέπει να παίρνονται συνειδητά, ακόμα και τα ευχάριστα – σε αυτό το χαμηλό επίπεδο του σύμπαντος όπου βρισκόμαστε δηλαδή πάνω στη γη – ενώ κάποια άλλα είναι άκρως επικίνδυνα και πρέπει με οποιοδήποτε κόστος να μην ταυτιζόμαστε μαζί τους.
Από όσα ειπώθηκαν είναι ξεκάθαρο ότι τη ζωή μας πρέπει να τη σκεφτόμαστε σαν εσωτερική κατάσταση και μια αληθινή ιστορία της ζωής ενός ανθρώπου θα ήταν η ιστορία των εσωτερικών του καταστάσεων και ιδιαίτερα των αρνητικών του συναισθημάτων. Το να ζούμε αποκλειστικά μέσα στον εαυτό μας σε αυτόν τον χαώδη εσωτερικό κόσμο που είναι δυνατόν να προσεγγίσει μόνον ο ίδιος ο άνθρωπος, μόνο μέσα από προσωπική αυτοπαρατήρηση, και που είναι πάντα αόρατος στους άλλους – είναι το χειρότερο έγκλημα που μπορούμε να διαπράξουμε
Η Εργασία λοιπόν αρχίζει με την αυτοπαρατήρηση, την καταγραφή των λαθεμένων καταστάσεων μέσα μας και την εργασία ενάντια σε αυτές. Με τον τρόπο αυτόν η εσωτερική ζωή εξαγνίζεται και αφού η εσωτερική ζωή μας έλκει την εξωτερική μας ζωή, αν μετατρέψουμε τις εσωτερικές μας καταστάσεις, αφήνοντας μερικές να λιμοκτονούν και τρέφοντας άλλες, αλλάζουμε όχι μόνον τη σχέση μας προς τα γεγονότα που έρχονται από έξω αλλά και τη φύση των γεγονότων που συμβαίνουν από μέρα σε μέρα. Μόνο με αυτόν τον τρόπο μπορούμε να αλλάξουμε τη φύση των γεγονότων που μας συμβαίνουν. Δεν μπορούμε να τα αλλάζουμε άμεσα αλλά μόνο μέσα από την αλλαγή των εσωτερικών μας καταστάσεων – δηλαδή, μόνο αν αρχίσουμε να βάζουμε σε κάποια τάξη σε αυτό το χαώδες οικοδόμημα που μέσα του ζούμε. Το σημαντικό δεν είναι τα γεγονότα που σήμερα σας έτυχαν, όπως ότι χάσατε κάτι, ότι κάτι άλλο πήγε στραβά, ή ότι κάποιος σας ξέχασε ή σας μίλησε σκληρά, και πολλά παρόμοια, αλλά το πώς εσείς αντιδράσατε σε όλα αυτά – δηλαδή ποιές ήταν οι εσωτερικές καταστάσεις που μέσα τους βρισκόσασταν, διότι σε αυτό ακριβώς το σημείο βρίσκεται η πραγματική σας ζωή. Και αν οι εσωτερικές μας καταστάσεις είναι σωστές, κανένα εξωτερικό συμβάν δεν μπορεί να μας λυγίσει. Προσπαθήστε λοιπόν, σαν άσκηση για μια πιο συνειδητή ζωή, να διακρίνετε ανάμεσα στις εσωτερικές καταστάσεις και τα εξωτερικά γεγονότα, και προσπαθήστε να αντιμετωπίζετε κάθε εξωτερικό γεγονός, αφού παρατηρήσετε τη φύση του με τη σωστή εσωτερική στάση, δηλαδή με τη σωστή κατάσταση. Και αν δεν τα καταφέρετε, επεξεργαστείτε το αργότερα. Πρώτα, προσπαθήστε να ορίσετε τη φύση του γεγονότος και προσέξτε αν αυτό το είδος γεγονότος σάς συμβαίνει συχνά. Στη συνέχεια, προσπαθήστε να το δείτε πιο ουδέτερα, αντιμετωπίζοντάς το ως εξής: «Αυτό είναι να αργείς», «Αυτό είναι να χάνεις πράγματα», «Αυτό είναι να παίρνω άσχημα νέα», «Αυτό λέγεται δυσάρεστη έκπληξη», «Αυτό λέγεται σκληρή δουλειά», «Αυτό λέγεται αρρώστησα». Αρχίστε με αυτόν τον πολύ απλό τρόπο και σύντομα θα δείτε πόσο διαφοροποιούνται τα προσωπικά γεγονότα, και επομένως πώς αλλάζει και η εξωτερική ζωή ενός ανθρώπου και ότι αυτό που δεν μπορούσατε να κάνετε κάποια στιγμή, να μπορείτε να το κάνετε την επόμενη. Διότι τα γεγονότα είναι σαν το άνοιγμα και το κλείσιμο μιας πόρτας. Τότε θα μπορείτε να αντιλαμβάνεστε σε σχέση με τα μικρογεγονότα της καθημερινής ζωής, ποια οφείλονται εν μέρει σε δική σας υπαιτιότητα, ποια είναι τυχαία, και πάει λέγοντας. Μετά, σκεφτείτε για την κατάστασή σας, με ποια κατάσταση αντιμετωπίζετε συνήθως κάποιο συχνό συμβάν και αν η κατάσταση αυτή είναι το σωστό εργαλείο, θα λέγαμε η σωστή αντιμετώπιση, η σωστή μέθοδος για αυτό το γεγονός. Απέναντι σε πολλά γεγονότα πρέπει να μάθουμε να είμαστε παθητικοί, δηλαδή να μην αντιδρούμε καθόλου, να μην κάνουμε τίποτε. Αλλά το να είσαι παθητικός, απαιτεί μεγάλη εσωτερική δράση της συνειδητότητας, να μπορείς να εμποδίζεις την όποια μηχανική αντίδραση που πάει να προκληθεί όταν το γεγονός, που εισέρχεται μέσα μας σαν μία μηχανική εντύπωση, αγγίζει το συνειρμικό μηχανισμό τού νου και του συναισθήματος, που εμείς λαθεμένα τα θεωρούμε σαν τον εαυτό μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου