Οι αισθήσεις, όταν χρησιμοποιούνται εγωιστικά, βαμπιρικά, υλιστικά, τότε αργά ή γρήγορα ατονούν. Όπως η όραση που με το χρόνο ατονεί, επειδή μπορεί το άτομο να την λειτούργησε για να βαμπιρίζει εντυπώσεις απ' το περιβάλλον, αντί να αγκαλιάζει με το βλέμμα του και να ομορφαίνει ό,τι αγγίζει.
Όταν για παράδειγμα χρησιμοποιούμε την όραση για να βλέπουμε τα ελαττώματα των άλλων ώστε να νιώσουμε εμείς καλύτερα, τότε χρησιμοποιούμε την όρασή μας λάθος. Αν μάς έχει δοθεί το χάρισμα της παρατηρητικότητας σε κάποιο επίπεδο, αυτό μάς έχει δοθεί για να το χρησιμοποιήσουμε θετικά, δημιουργικά, μεταμορφωτικά, αλλιώς, όχι μόνο η ζωή θα μάς το πάρει πίσω, αλλά θα δημιουργήσουμε και άσχημες συνθήκες για τον εαυτό μας. Ο άνθρωπος που παρατηρεί τα άσχημα στους άλλους για να ανέβει εκείνος, θα τα αποκτήσει, θα τα αποτυπώσει πάνω του και θα τα ενσαρκώσει αργά ή γρήγορα.
Είναι πολύ συχνό φαινόμενο οι άντρες να κοιτούν τις γυναίκες λάγνα, και πραγματικά κόβουν κομμάτια απ’ το ενεργειακό πεδίο των γυναικών κατ’ αυτόν τον τρόπο. Έτσι τους κλέβουν το χάρισμα και την ομορφιά, πτωχεύει η γυναίκα, και αν πτωχεύσει ενεργειακά η γυναίκα από χαρίσματα και ομορφιά, έχει πτωχεύσει και ο άντρας και η κοινωνία… Δεν έχει σημασία αν το βαμπιρισμό αυτόν τον κάνει στη παραλία ή μέσα από φωτογραφίες και βίντεο.
Ο οπτικός βαμπιρισμός είναι εξαιρετικά συχνός, όχι μόνο σε σχέση με τα γυναικεία και αντρικά σώματα, αλλά σε οτιδήποτε μπορεί να αντιληφθεί το μάτι, απ’ το οποίο θα προσπαθήσει να πάρει ενέργεια. Φυσικά και θα απολαύσουμε κάτι όμορφο, αλλά ας είναι η ματιά μας δοτική, δημιουργική, που θα αγκαλιάζει, θα ομορφαίνει αντί να κλέβει.
Αν χρησιμοποιεί κάποιος την ακοή για να ακούει άσχημα ακούσματα, ή κουτσομπολιά, κριτικές, άσχημες ειδήσεις και παραφωνίες, τότε αργά ή γρήγορα θα ατονήσει η ακοή του. Η αδηφαγία σε μουσικά ακούσματα που είναι κοινή στην εποχή μας, είναι πρόβλημα. Θέλει διάκριση και σωστή εκτίμηση όσων ‘τροφών’ εισέρχονται μέσω της ακοής, της όρασης, της αφής, της οσμής και όλων των αισθήσεων.
Αν χρησιμοποιεί κανείς τη γεύση για να ηδονίζεται, αντί να τη χρησιμοποιεί για να επιλέγει πραγματικά θρεπτικές και εκλεπτυσμένες τροφές, τότε θα ατονήσει η αίσθηση αυτή και θα αναγκάζεται το άτομο να τρώει όλο και πιο πολύ, όλο και πιο χονδροειδείς, έντονες και όξινες τροφές για να νιώσει κάτι.
Αν χρησιμοποιεί κανείς τη κοινή λογική (μία απ’ τις 7 αισθήσεις) για δικό του όφελος, για να χειραγωγεί την αλήθεια, αργά ή γρήγορα θα την χάσει και δεν θα μπορεί να έχει επαφή με τη πραγματικότητα, πράγμα που θα του φέρνει πολλαπλά προβλήματα και μπερδέματα.
Κατ’ αυτόν τον τρόπο ατονούν ή ακόμα και χάνονται τελείως οι αισθήσεις του ανθρώπου, και δεν είναι αποτέλεσμα ‘γηρατειών’ ή εξωτερικών παραγόντων. Οι αισθήσεις και η παρατηρητικότητα των αισθήσεων χτίζονται με πολύ κόπο και με συσσώρευση ενέργειας, η οποία θα μάς παρέχεται μόνο αν δεσμευθούμε ότι θα τις χρησιμοποιήσουμε για το καλό του ανθρώπου και της κοινωνίας.
Χωρίς παρατηρητικότητα δεν μπορούμε να αφυπνιστούμε και να εξελιχτούμε, γι’ αυτό ας δεσμευθούμε ότι θα χρησιμοποιούμε τις αισθήσεις μας σωστά, με αγάπη, διάκριση και δημιουργικότητα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου